Human niining mga butanga, ang pulong sa Ginoo miabot kang Abram pinaagi sa usa ka panan-awon, “Ayaw kahadlok, Abram, ako mao ang imong taming ug ang imong ganti dako kaayo.”
Apan si Abram miingon, “O Ginoong Dios, unsay ihatag nimo kanako? Nagpadayon ako nga walay anak, ug ang mahimong manununod sa akong panimalay mao si Eliezer nga taga-Damasco.”
Ug nadungog sa Dios ang tingog sa bata ug ang anghel sa Dios mitawag kang Hagar gikan sa langit, ug miingon kaniya, “Unsay nakapaguol kanimo, Hagar? Ayaw kahadlok, kay ang Dios nakadungog sa tingog sa bata diin atua siya.
Ug mipakita kaniya ang Ginoo niadtong gabhiona ug miingon, “Ako mao ang Dios ni Abraham nga imong amahan. Ayaw kahadlok kay ako nag-uban kanimo ug ikaw panalanginan nako, ug padaghanon nako ang imong mga kaliwat tungod kang Abraham nga akong sulugoon.”
Apan ang inyong amahan naglimbong kanako, ug iyang giusab-usab ang akong suhol sa napulo ka higayon apan ang Dios wala motugot nga magbuhat siya kanako ug daotan.
ang Dios, akong bato, nga kaniya ako modangop, akong taming ug sungay sa akong kaluwasan, akong panalipod ug akong dalangpanan, akong manluluwas; ikaw nagluwas kanako gikan sa kapintas.
Unya si David miingon kang Solomon nga iyang anak “Pagmakusganon ug pagmaisugon ug buhata kini. Ayaw kahadlok o pagkaluya, kay ang Ginoong Dios nga akong Dios mag-uban kanimo. Siya dili mopakyas kanimo o motalikod kanimo, hangtod nga ang tanang buhat alang sa pag-alagad sa balay sa Ginoo matapos.
Ang Ginoo mao ang akong bato ug ang akong kuta ug ang akong manluluwas, akong Dios, akong bato nga diha kaniya ako midangop, akong taming, ug sungay sa akong kaluwasan, akong lig-ong salipdanan.
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?
Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong.
Ug si Moises miingon sa katawhan, “Ayaw kamo kahadlok, barog nga lig-on, ug tan-awa ninyo ang kaluwasan sa Ginoo nga iyang buhaton karon kaninyo. Kay ang mga Ehiptohanon nga inyong nakita karon, dili na gayod ninyo makita pag-usab.
Ingna sila nga adunay mahadlokon nga kasingkasing, “Pagmalig-on, ayaw kahadlok! Tan-awa, ang inyong Dios moanhi uban ang panimalos, uban ang pagbalos sa Dios. Siya moanhi ug magluwas kaninyo.”
Tan-awa, ang Ginoong Dios moanhi uban sa gahom, ug ang iyang bukton maghari alang kaniya; tan-awa, ang iyang ganti anaa kaniya ug ang iyang balos anaa sa iyang atubangan.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Apan karon kini mao ang giingon sa Ginoo, siya nga nagbuhat kanimo, O Jacob, siya nga nag-umol kanimo, O Israel: “Ayaw kahadlok, kay gilukat ko na ikaw. gitawag ko ikaw pinaagi sa imong ngalan, ikaw akoa.
Mao kini ang giingon sa Ginoo nga nagbuhat kanimo, nag-umol kanimo gikan sa tagoangkan, ug magtabang kanimo: Ayaw kahadlok, O Jacob nga akong sulugoon, Jesurun nga akong pinili.
Ayaw kalisang, o kahadlok; wala ba ako magsulti kanimo sukad sa karaang panahon ug magpadayag niini? Kamo mao ang akong mga saksi! Aduna bay laing Dios gawas kanako? Walay laing Bato; wala akoy nahibaloan bisan usa.”
Sa ika-30 nga tuig, sa ikaupat nga bulan, sa ikalima nga adlaw sa bulan, samtang diha ako uban sa mga binihag daplin sa suba sa Kebar, ang kalangitan naabli, ug akong nakita ang mga panan-awon sa Dios.
Ang Espiritu mibayaw kanako ug midala kanako sa usa ka panan-awon pinaagi sa Espiritu sa Dios ngadto sa Caldea, ngadto sa mga binihag. Unya ang panan-awon nga akong nakita mibiya kanako.
Ug siya miingon, “Pamatia ninyo ang akong mga pulong: Kon adunay usa ka propeta sa taliwala ninyo, ako, ang Ginoo magpakita kaniya sa usa ka panan-awon, ako makigsulti kaniya pinaagi sa usa ka damgo.
Ug ang Ginoo miingon kang Aaron, “Sa ilang yuta ikaw walay panulondon, bisan diha kanila ikaw walay bahin. Ako mao ang imong bahin ug ang imong panulondon diha sa katawhan sa Israel.
ang gipamulong niya nga nakadungog sa mga pulong sa Dios, nga nakakita sa panan-awon sa Labing Gamhanan, nga natumba apan ang iyang mga mata wala taptapi:
Siya miingon kanila, “Nganong nangalisang man kamo, O mga tawong gamay ug pagsalig?” Unya mibangon siya ug iyang gibadlong ang mga hangin ug ang lanaw ug dihay dakong kalinaw.
Apan ang anghel miingon kaniya, “Ayaw kahadlok, Zacarias, kay ang imong pag-ampo gidungog, ug si Elisabet nga imong asawa manganak ug usa ka batang lalaki alang kanimo, ug nganlan nimo siya ug Juan.
Ug sila miingon, “Si Cornelio nga kapitan, nga usa ka tawo nga matarong ug mahadlokon sa Dios, ug namatud-an nga maayo sa tibuok nasod sa mga Judio, gimandoan sa usa ka balaang anghel sa pagpakuha kanimo aron moadto sa iyang balay ug siya mamati sa imong isulti kaniya.”
Pagmalig-on kamo ug pagmadasigon. Ayaw kamo kahadlok ug ayaw kamo kalisang kanila kay ang Ginoo nga inyong Dios mao ang mag-uban kaninyo, dili siya mopakyas kaninyo o mobiya kaninyo.”
Sa pagkakita nako kaniya, natumba ako nga daw patay diha sa iyang tiilan. Ug gitapion niya kanako ang iyang tuo nga kamot ug miingon siya kanako, “Ayaw kahadlok! Ako mao ang sinugdan ug ang kataposan
Ang Ginoo nagbalos kanimo sa imong buhat, ug ang usa ka hingpit nga ganti ihatag kanimo sa Ginoo, ang Dios sa Israel, nga sa ilalom sa iyang mga pako ikaw mianhi aron modangop!”
(Kaniadto sa Israel, kon ang usa ka tawo magpakisayod sa Dios, siya moingon, “Tana, mangadto kita sa manalagna,” kay siya nga gitawag karon ug propeta, gitawag kaniadto ug manalagna.)