Ug sa dihang gipagula ako sa Dios sa paglangyaw gikan sa balay sa akong amahan, ako miingon kang Sarah, ‘Kini mao ang kaluoy nga imong ipakita kanako, nga sa tanan nga dapit diin kita makaabot, moingon ikaw mahitungod kanako, “Siya akong igsoon.” ’ ”
Ang dalaga maanyag kaayo nga tan-awon, ulay, wala pay lalaki nga nakatandog kaniya. Nanaog siya ngadto sa tuboran ug gipuno niya ang iyang banga ug misaka siya.
Sa diha nga ang mga tawo niadtong dapita nangutana kaniya mahitungod sa iyang asawa, siya miingon, “Siya akong igsoon.” Kay nahadlok siya sa pag-ingon, “Siya akong asawa,” kay naghunahuna siya, “tingali ug patyon ako sa mga tawo niining dapita tungod kang Rebecca,” kay maanyag siya nga tan-awon.
Nahitabo nga sa usa ka hapon niana, sa dihang mibangon sa David gikan sa iyang higdaanan ug naglakawlakaw sa ibabaw sa atop sa balay sa hari, iyang nakita ang usa ka babaye nga naligo ug ang babaye maanyag kaayo.
Ang ngalan sa tawo mao si Nabal ug ang ngalan sa iyang asawa mao si Abigail. Ang babaye maayo ug pagpanabot ug maanyag, apan ang tawo bangis ug daotan ang iyang mga binuhatan ug siya kaliwat ni Caleb.