Busa gibuhat sa Dios ang dagkong mga mananap sa dagat ug ang tanang buhing binuhat nga naglihok nga milukop sa katubigan, sumala sa ilang mga matang ug ang tanang langgam nga may pako, sumala sa ilang mga matang. Ug nakita sa Dios nga kini maayo.
Ug gipanalanginan sila sa Dios, ug ang Dios miingon kanila, “Sanay kamo ug panaghan, ug lukpa ang yuta ug dumalaha kini ug kamo ang maggahom ibabaw sa mga isda sa dagat, ug sa mga langgam sa kalangitan, ug sa tanan nga buhing binuhat nga naglihok sa ibabaw sa yuta.”
Apan si Laban miingon kaniya, “Kon imo akong tugotan sa pagsulti niini, nahibaloan nako pinaagi sa panagna nga ang Ginoo nagpanalangin kanako tungod kanimo.
Kay kaniadto diyotay pa ang imo sa wala pa ako makaanhi ug kini midaghan pag-ayo. Ug ang Ginoo nagpanalangin kanimo bisan asa ako moadto. Ug karon kanus-a man ako magtagana alang usab sa akong kaugalingon nga panimalay?”
Ug ang Dios miingon kaniya, “Ako mao ang Dios nga Labing Gamhanan, pagmabungahon ka ug sanay, usa ka nasod ug pundok sa mga nasod maggikan kanimo ug ang mga hari maggikan kanimo.
Ug ipagula uban kanimo ang tanang buhing binuhat uban kanimo, ang tanan nga unod, ang mga langgam ug ang kahayopan ug ang tanan nga nagkamang sa ibabaw sa yuta aron sila mosanay diha sa yuta ug magmabungahon ug modaghan sila sa ibabaw sa yuta.”
Gipanalanginan sa Ginoo ang ulahing mga adlaw ni Job labaw pa kay sa una niya nga panahon. Ug siya may napulo ug upat ka libo ka karnero, ug unom ka libo ka kamilyo, usa ka libo ka baka nga igdadaro, ug usa ka libo ka asno nga baye.