Sa dihang nakita sa Paraon nga ang ulan ug ang ulan nga yelo ug ang dalugdog mihunong, nagpakasala na usab siya ug nagpagahi sa iyang kasingkasing, siya ug ang iyang mga alagad.
Siya wala magpaubos sa iyang kaugalingon sa atubangan sa Ginoo, ingon nga si Manases nga iyang amahan nagpaubos sa iyang kaugalingon, apan kining maong Amon nagdugang sa iyang paglapas.
Siya misukol usab batok kang Hari Nabucodonosor nga nagpapanumpa kaniya pinaagi sa Dios; gipatikig niya ang iyang liog ug gipagahi ang iyang kasingkasing batok sa pagbalik ngadto sa Ginoo, ang Dios sa Israel.
Ug ang Ginoo miingon kang Moises, “Sa imong pagbalik sa Ehipto, tan-awa nga imong buhaton sa atubangan sa Paraon ang tanang kahibulongan nga akong gibutang sa imong kamot, apan akong pagahion ang iyang kasingkasing aron dili niya tugotan sa paglakaw ang katawhan.
Busa si Moises mibiya gikan sa Paraon ug migawas sa siyudad ug gibayaw niya ang iyang mga kamot ngadto sa Ginoo, ug ang dalugdog ug ang ulan nga yelo mihunong, ug ang ulan wala na mangahulog sa yuta.
Tungod kay ang silot batok sa daotan nga buhat wala man himoa dayon, ang kasingkasing sa mga anak sa mga tawo hingpit nga nahiluna sa pagbuhat ug daotan.
Nganong pagahion ninyo ang inyong mga kasingkasing sama sa mga Ehiptohanon ug sa Paraon nga nagpagahi sa ilang mga kasingkasing? Human niya sila duladulai, dili ba gipalakaw man nila ang katawhan ug sila nanglakaw?