Siya miingon, “Ako mag-uban kanimo ug kini mao ang ilhanan alang kanimo nga ikaw akong gisugo: sa dihang makuha na nimo ang katawhan gikan sa Ehipto, mag-alagad kamo sa Dios dinhi niining bukira.”
Ug ikaw mosulti kaniya ug magbutang sa mga pulong sa iyang baba ug ako mag-uban sa imong baba ug sa iya usab ug ako magtudlo kaninyo sa inyong buhaton.
Iyang gihimo ang akong baba nga sama sa usa ka hait nga espada, diha sa landong sa iyang kamot iya akong gitagoan; iya akong gihimo nga pinasinaw nga udyong, sa iyang baslayan gitagoan niya ako.
Ang Ginoong Dios naghatag kanako sa dila niadtong mga tinudloan, aron mahibalo ako unsaon paglig-on pinaagi sa pulong kaniya nga gikapoyan. Matag buntag siya nagpukaw sa akong igdulungog aron sa pagpamati, sama kanila nga mga gitudloan.
Unya ang Ginoo mituy-od sa iyang kamot ug mihikap sa akong baba, ug ang Ginoo miingon kanako, “Ania, ako nagbutang sa akong mga pulong diha sa imong baba.
Ug si Moises miingon, “Pinaagi niini maila ninyo nga ang Ginoo nagsugo kanako aron sa pagbuhat niining mga buluhaton, kay wala nako kini buhata gikan sa akong kaugalingong hunahuna.
Sa dihang ila kamong dad-on ug itugyan ngadto sa mga hukmanan, ayaw ninyo kabalak-ing daan kon unsa ang inyong isulti apan isulti ninyo ang bisan unsa nga ihatag kaninyo niadtong taknaa, kay dili kamo mao ang magsulti kondili ang Espiritu Santo.
Sa nag-ampo si Jesus didto sa usa ka dapit, sa pag-undang niya, usa sa iyang mga tinun-an miingon kaniya, “Ginoo, tudloi kami sa pag-ampo, ingon nga si Juan nagtudlo usab sa iyang mga tinun-an.”
Apan ang Manlalaban, ang Espiritu Santo, nga sa akong ngalan ipadala sa Amahan, siya magtudlo kaninyo sa tanang butang ug magpahinumdom kaninyo sa tanan nga akong gisulti kaninyo.
Magpatindog ako alang kanila ug usa ka propeta nga sama kanimo gikan sa taliwala sa ilang mga igsoon ug ibutang nako ang akong mga pulong sa iyang baba ug siya magsulti kanila sa tanan nga gisugo nako kaniya.