Ug siya miadto sa usa ka langob ug mipahulay didto, ug unya ang pulong sa Ginoo midangat kaniya ug siya miingon kaniya, “Unsay imong gibuhat dinhi, Elias?”
Ang Ginoo mao ang akong bato ug ang akong kuta ug ang akong manluluwas, akong Dios, akong bato nga diha kaniya ako midangop, akong taming, ug sungay sa akong kaluwasan, akong lig-ong salipdanan.
Sama sa usa ka kahoy nga mansanas taliwala sa kalasangan, mao usab ang akong hinigugma taliwala sa kalalakin-an. Sa dakong kalipay mipasilong ako sa iyang landong, ug ang iyang bunga tam-is sa akong pagtilaw.
aron mosulod sa mga langob sa mga bato, ug sa mga liki sa mga pangpang, gikan sa atubangan sa pagkamakalilisang sa Ginoo ug gikan sa himaya sa iyang pagkahalangdon, sa diha nga siya motindog aron sa paglisang sa yuta.
Ang matag usa mahimong sama sa tagoanan gikan sa hangin, usa ka salipod gikan sa bagyo, sama sa mga sapa sa tubig diha sa uga nga dapit, sama sa landong sa usa ka dakong bato diha sa yuta nga nagluya.
Iyang gihimo ang akong baba nga sama sa usa ka hait nga espada, diha sa landong sa iyang kamot iya akong gitagoan; iya akong gihimo nga pinasinaw nga udyong, sa iyang baslayan gitagoan niya ako.
Ug gibutang nako ang akong mga pulong diha sa imong baba, ug nagtago kanimo diha sa landong sa akong kamot, nagpahimutang sa kalangitan, ug magpahiluna sa mga patukoranan sa yuta, ug nag-ingon sa Zion, ‘Ikaw mao ang akong katawhan.’ ”
ug silang tanan nanginom sa samang espirituhanong ilimnon. Kay sila nanginom man gikan sa espirituhanong Bato nga misunod kanila, ug ang maong Bato mao si Cristo.
ingon nga ang Dios diha kang Cristo nagpasig-uli sa kalibotan ngadto sa iyang kaugalingon sa walay pag-isip batok kanila sa ilang kalapasan. Ug siya nagpiyal kanamo sa mensahe sa pagpasig-uli.
Mahitungod kang Benjamin siya miingon, “Ang hinigugma sa Ginoo magpuyo nga layo sa kadaot uban kaniya; iyang panalipdan siya sa tibuok adlaw, ug naghimo sa iyang puluy-anan sa taliwala sa iyang mga abaga.”