Unya si Hari David misulod ug milingkod sa atubangan sa Ginoo, ug miingon, “Kinsa ako, O Ginoong Dios, ug unsa ba ang akong balay nga gidala man nimo ako hangtod niini nga kalayoon?
Ug karon, O Ginoo nga akong Dios, gihimo nimo ang imong sulugoon nga hari puli kang David nga akong amahan, bisan ug ako usa lamang ka gamay nga bata, wala ako mahibalo kon unsaon paggula o pagsulod.
Busa hatagi ang imong sulugoon ug usa ka kasingkasing nga may pagpanabot aron sa pagdumala sa imong katawhan, aron maila nako ang kalainan sa maayo ug daotan, kay kinsay makahimo sa pagdumala niining imong dakong katawhan?”
“Apan kinsa man ako ug unsa ang akong katawhan, nga kami mahimong takos sa paghalad nga kinabubut-on sa ingon niini? Kay ang tanang butang gikan kanimo, ug gikan sa imong kaugalingon kami naghatag kanimo.
Apan si Moises miingon sa Ginoo, “Ang katawhan sa Israel wala mamati kanako busa unsaon man usab sa Paraon pagpamati kanako nga ako dili man maayong manulti?”
ngadto sa usa ang kahumot gikan sa kamatayon ngadto sa kamatayon, ug ngadto sa usa ang kahumot gikan sa kinabuhi ngadto sa kinabuhi. Kinsa man ang takos niining mga butanga?
Ug si Gideon miingon kaniya, “O Ginoo, unsaon man nako pagluwas sa Israel? Tan-awa, ang akong banay maoy labing huyang sa Manases ug ako mao ang labing ubos sa akong panimalay.”
Ug si David miingon ngadto kang Saul, “Kinsa ba ako ug kinsa ang akong mga kadugo, ang panimalay sa akong amahan diha sa Israel, nga ako mahimong umagad sa hari?”