Ug si Micaias miingon, “Busa pamatia ang pulong sa Ginoo: Akong nakita ang Ginoo nga naglingkod sa iyang trono ug ang tanang panon sa langit nagtindog tupad kaniya sa iyang tuo ug sa iyang wala.
Ug siya miingon, “Ako mao ang Dios sa imong amahan, ang Dios ni Abraham, ang Dios ni Isaac ug ang Dios ni Jacob.” Unya gitago ni Moises ang iyang nawong kay siya nahadlok nga motan-aw sa Dios.
“Kinsa ba kana siya nga naglantaw sama sa kabuntagon, matahom sama sa bulan, sanag sama sa adlaw, makalilisang sama sa kasundalohan uban sa mga bandila?”
Sa ika-30 nga tuig, sa ikaupat nga bulan, sa ikalima nga adlaw sa bulan, samtang diha ako uban sa mga binihag daplin sa suba sa Kebar, ang kalangitan naabli, ug akong nakita ang mga panan-awon sa Dios.
Unya ako mitan-aw ug nakita nako didto sa atop-atop, nga diha sa ibabaw sa ulo sa mga kerubin, nga dihay mitunga sa ibabaw nila nga sama sa bato nga sapiro, nga ang dagway daw usa ka trono.
Unsaon man sa alagad sa akong agalon pagpakigsulti sa akong agalon? Kay karon walay kusog nga nahibilin kanako ug walay gininhawa nga nahibilin kanako.”
Uban kaniya makigsulti ako baba sa baba, sa dayag gayod ug dili pinaagi sa mga tanghaga, ug makita niya ang dagway sa Ginoo. Busa nganong wala man kamoy kahadlok sa pagsulti batok sa akong alagad nga si Moises?”
Si Jesus mitubag kaniya, “Kadugay na nakong nakig-uban kaninyo ug wala ikaw makaila kanako, Felipe? Ang nakakita kanako nakakita sa Amahan. Nganong nag-ingon man ikaw, ‘Ipakita kanamo ang Amahan?’
nga mao lamang ang bugtong nga walay kamatayon ug nagpuyo sa kahayag nga dili maduol, nga walay tawo nga nakakita o makakita. Kaniya ang dungog ug dayon nga paggahom. Amen.
Sa iyang tuo nga kamot dihay pito ka bituon, gikan sa iyang baba migula ang usa ka hait nga espada nga duhay sulab ug ang iyang nawong sama sa adlaw nga nagsidlak sa udtong tutok.