“Apan kon mamati kamo pag-ayo sa iyang tingog ug buhaton ninyo ang tanan nga akong gisulti, ako mahimong kaaway sa inyong mga kaaway ug kabatok sa inyong mga kabatok.
Kahadlok ug kalisang ang ilang nahiagoman; tungod sa pagkagamhanan sa imong bukton nangahilom sila sama sa usa ka bato, hangtod nga mosaylo ang imong katawhan, O Ginoo, hangtod nga mosaylo kining katawhan nga imong gipalit.
Ang ilang mga anak mahimong sama sa karaang mga adlaw, ug ang ilang katilingban tukoron sa akong atubangan; ug silotan nako ang tanan nga magdaogdaog kanila.
Kay mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon human nga ang iyang himaya nagpadala kanako ngadto sa kanasoran nga nagtulis kaninyo, kay siya nga nagtandog kaninyo, nagtandog sa kalimutaw sa iyang mata,
Ang Dios nagkuha kaniya gikan sa Ehipto; siya adunay sungay nga sama sa ihalas nga baka; lamyon niya ang mga nasod nga iyang mga kaaway, ug magdugmok sa ilang mga bukog hangtod sa pagkapulpog, ug magduslak kanila pinaagi sa iyang mga udyong.
Siya mipauraray, siya mihigda sama sa usa ka liyon, ug sama sa usa ka baye nga liyon; kinsa ang mopukaw kaniya? Bulahan ang tanan nga magpanalangin kanimo, ug tinunglo ang tanan nga magtunglo kanimo.”
“Ug kon inyong tumanon ang tingog sa Ginoo nga inyong Dios, nga magmatngon sa pagbuhat sa tanan niyang kasugoan nga gisugo nako kaninyo niining adlawa, ang Ginoo nga inyong Dios magbutang kaninyo ibabaw sa tanang nasod sa yuta.
Ug ang Ginoo nga inyong Dios magbutang niining tanang mga tunglo nganha sa inyong mga kaaway ug nganha sa tanang nagdumot kaninyo nga naglutos kaninyo.
Apan ang mga tawo sa Israel miingon sa mga Hibihanon, “Basin ug nagpuyo kamo uban kanamo, unsaon man namo sa paghimo ug usa ka kasabotan uban kaninyo?”