Ug ang akong kapungot mosilaob ug patyon ko kamo pinaagi sa espada, ug ang inyong mga asawa mangahimong biyuda ug ang inyong mga anak mahimong walay mga amahan.
Akong gitimbangtimbang sa akong kaugalingon ug akong gisudyaan ang mga kadagkoan ug ang mga tinugyanan. Miingon ako kanila, “Kamo nagkuha ug tubo, ang matag usa gikan sa iyang igsoon.” Ug ako nagpatawag ug usa ka dakong tigom batok kanila,
wala magpahulam sa iyang salapi aron patuboan, ug wala magdawat ug suborno batok niadtong walay sala. Siya nga nagbuhat niining mga butanga dili gayod matarog.
Gipadaghan nako ang ilang mga biyuda kay sa balas sa kadagatan; sa kaudtohon gipadad-an nako ug tiglaglag ang mga inahan sa mga batan-ong lalaki; gihimo nako nga ang kasakit ug ang kalisang mahulog sa kalit kanila.
Busa itugyan ang ilang mga anak ngadto sa gutom; itugyan sila ngadto sa gahom sa espada, himoa nga ang ilang mga asawa mawad-an ug mga anak ug mabiyuda. Mangamatay unta ang ilang kalalakin-an pinaagi sa kamatay, ang ilang batan-on mangamatay pinaagi sa mga espada diha sa gubat.
“Kon ang imong igsoon mahimong kabos ug dili na makabuhi sa iyang kaugalingon, tabangi siya. Magpuyo siya uban kanimo sama sa usa ka langyaw ug dumuduong.
Kinsa ang makasugakod sa atubangan sa iyang kapungot? Kinsa ang makaantos sa kainit sa iyang kasuko? Ang iyang kapungot gibubo sama sa kalayo, ug ang mga bato iyang gipulpog.
Panghatag kamo ug kamo hatagan. Ang hustong takos, dinasok, tinantan ug nag-awas, ibutang ra unya diha sa inyong sabakan. Kay ang gidaghanon nga inyong ihatag mao usab unya ang gidaghanon nga inyong madawat.”
Ngadto sa langyaw makapautang ikaw nga may tubo apan sa imong igsoon ayaw pagpautang nga may tubo aron panalanginan ikaw sa Ginoo nga imong Dios sa tanan nimong buhaton didto sa yuta nga imong adtoan aron panag-iyahon.
“Sa diha nga maghimo ikaw ug saad ngadto sa Ginoo nga imong Dios, ayaw paglangaylangay sa pagbayad niini kay ang Ginoo nga imong Dios maningil gayod niini kanimo ug mahimo kining sala diha kanimo.