Ayaw kamo pagkaon sa bisan unsa niini nga hilaw, o pinabukalan ug tubig, kondili inasal nga uban ang ulo niini, ang mga tiil niini ug ang sulod sa ginhawaan niini.
Ilang giasal ang nating karnero sa Pagsaylo pinaagi sa kalayo sumala sa tulumanon ug ang balaan nga mga halad ilang gilat-an diha sa mga kulon, sa mga kaldero, sa mga kalaha, ug gidala dayon kini ngadto sa tanang mga tawo nga dili pari.
Kuhaa ang tanang tambok nga nagputos sa mga tinai, ang habolhabol sa atay, ang duha ka amimislon ug ang tambok nga anaa niini, ug sunoga kini sa ibabaw sa halaran.
“Gikan sa kahitas-an siya nagpadala ug kalayo; nganhi sa akong kabukogan iya kining gipakanaog; nagbukhad siya ug pukot alang sa akong mga tiil; gipabalik niya ako; gibiyaan niya ako nga nakurat, luya sa tibuok nga adlaw.
Apan hugasan niya ug tubig ang mga sulod sa ginhawaan ug ang mga paa niini. Ug sunogon sa pari ang tibuok ibabaw sa halaran ingon nga usa ka halad nga sinunog, usa ka halad pinaagi sa kalayo, usa ka kahumot alang sa Ginoo.