Sa diha nga puohon ko ikaw, tabonan nako ang kalangitan, ug pangiobon ang mga bituon niini; ang adlaw tabonan nako sa usa ka panganod, ug ang bulan dili mohatag sa kahayag niini.
Ang tanang hayag nga mga suga sa kalangitan pangiobon nako ibabaw kanimo, ug ang kangitngit ibutang nako diha sa imong yuta, nag-ingon ang Ginoong Dios.
adlaw sa kangitngit ug sa kadulom, adlaw sa mga panganod ug sa hilabihan nga kangitngit! Sama sa kaitom may milukop sa kabukiran nga usa ka dako ug gamhanan nga katawhan; wala pay sama kanila sukad sa unang panahon ug walay mahisama kanila sa mga katuigan sa tanang kaliwatan.
Kay ania, siya nga naghimo sa mga bukid, ug nagbuhat sa hangin, ug nagpahayag sa tawo kon unsa ang iyang hunahuna, nga nagbuhat sa kabuntagon nga kangitngit ug nagtunob sa habog nga mga dapit sa yuta— si Yahweh, ang Dios sa mga panon, mao ang iyang ngalan!
“Ug gipugngan usab nako ang ulan gikan kaninyo, sa dihang aduna pay tulo ka bulan hangtod sa ting-ani; ako nagpadala ug ulan sa usa ka siyudad, ug wala magpadala ug ulan sa laing siyudad; ang usa ka uma gipaulanan, ug ang uma nga wala paulani nalaya;
Ug miduol kamo ug mitindog didto sa tiilan sa bukid samtang ang bukid nagdilaab sa kalayo hangtod gayod sa langit, nga gilukop sa kangitngit, dag-om ug kangiob.
“Kining mga pulonga gisulti sa Ginoo ngadto sa tibuok ninyong katilingban didto sa bukid, gikan sa taliwala sa kalayo, sa panganod ug sa hilabihan nga kangitngit uban sa kusog nga tingog ug wala na siyay gidugang. Ug kini gisulat niya sa duha ka papan nga bato ug gihatag kini kanako.
Ang ikalimang anghel miyabo sa iyang panaksan ibabaw sa trono sa bangis nga mananap ug ang gingharian niini gitabonan sa kangitngit ug ang mga tawo nagpamaak sa ilang mga dila tungod sa kasakit