“Sa diha nga manabang kamo sa mga babayeng Hebreo ug makita ninyo sila diha ibabaw sa angkanan nga lantay, kon lalaki kini patya siya ug kon babaye, mabuhi siya.”
Unya ang Paraon misugo sa tanan niyang katawhan, “Itambog ninyo sa suba ang tanang bata nga lalaki nga Hebreo nga matawo apan ang tanang bata nga babaye tugoti ninyo nga mabuhi.”
Apan sa pagkakita sa mga saop sa anak, sila miingon sa ilang kaugalingon, ‘Mao kini ang manununod. Tana, patyon nato siya aron maato ang iyang panulondon.’
Kini nga hari, sa iyang pagpanglimbong sa atong kaliwat, mipugos sa atong mga katigulangan sa pagbiya sa ilang gagmayng mga bata didto sa gawas aron kini dili mabuhi.
Tungod sa pagtuo, si Moises, sa iyang pagkahimugso, gitagoan sa iyang mga ginikanan sulod sa tulo ka bulan, kay ila mang nakita nga ang bata matahom ug wala sila mahadlok sa sugo sa hari.
Ang iyang ikog mikahig sa ikatulo nga bahin sa mga bituon sa langit, ug sila gihulog niini ngadto sa kalibotan. Ug ang dragon mibarog sa atubangan sa babaye nga hapit na manganak, aron iyang tukbon ang bata inigkahimugso na niini.