Ug si Haman midugang, “Bisan si Rayna Ester wala motugot nga may mokuyog sa hari ngadto sa kombira nga iyang giandam gawas lamang kanako ug ugma usab ako gidapit niya uban sa hari.
Ang buangbuang magpadaghan sa mga pulong, bisan ug walay tawo nga nasayod kon unsa ang mahitabo, ug kinsa ba ang makasugilon kaniya unsay mahitabo sunod kaniya?
Busa akong nakita nga wala nay laing maayo kay sa usa ka tawo nga maglipay diha sa iyang mga buhat, kay kini mao ang iyang bahin. Kinsay makadala kaniya aron sa pagtan-aw kon unsay mahitabo sunod kaniya?
Kay kinsa man ang nasayod kon unsay maayo alang sa tawo samtang siya nagkinabuhi sa pipila lamang ka adlaw sa iyang kawang nga kinabuhi nga iyang gipalabay ingon sa usa ka anino? Kay kinsa ba ang makasugilon sa tawo kon unsay mahitabo human kaniya ilalom sa adlaw?
Sa adlaw sa kauswagan pagmalipayon, ug sa adlaw sa kasakit, pamalandong; ang Dios nagbuhat sa usa ingon man sa usa, aron nga ang tawo dili makakaplag sa bisan unsa nga mosunod kaniya.
Apan kining tanan akong gipamalandongan sa akong kasingkasing, kon unsa ang kahimtang sa matarong ug sa maalamon ug sa ilang mga buhat diha sa kamot sa Dios; paghigugma ba o pagdumot, ang tawo wala masayod niini. Ang tanan nga anaa sa ilang atubangan kakawangan
Kay ang tawo wala mahibalo sa iyang panahon. Sama sa mga isda nga nakuha sa usa ka daotan nga baling, ug sama sa mga langgam nga nadakpan sa lit-ag, ang mga anak sa mga tawo usab malit-ag sa panahon nga daotan, sa diha nga kini mahitabo kanila sa kalit.