Ang panon gitugyan ngadto niini uban sa nagpadayon nga halad nga sunogon tungod sa kalapasan, ug ang kamatuoran gihulog ngadto sa yuta, ug ang sungay mibuhat ug miuswag.
Matarong ikaw, O Ginoo, sa dihang nagmulo ako nganha kanimo; apan mangamuyo ako kanimo mahitungod sa akong kahimtang. Ngano nga mouswag man ang dalan sa daotan? Ngano nga molambo man ang tanan nga mabudhion?
Unya siya mobalik sa iyang yuta uban sa dakong bahandi apan ang iyang kasingkasing mobatok sa balaan nga kasabotan. Ug siya magbuhat sa iyang kabubut-on ug mobalik sa iyang kaugalingong yuta.
Nakita nako ang laking karnero nga nag-asdang padulong sa kasadpan, sa amihanan ug sa habagatan. Walay mananap nga makatindog sa iyang atubangan, ug walay bisan usa nga makaluwas gikan sa iyang gahom. Siya nagbuhat sumala sa iyang nahimut-an ug nagpagarbo sa iyang kaugalingon.
Siya gitugotan usab sa pagpakiggubat batok sa mga balaan ug sa pagbuntog kanila. Ug kaniya gihatag ang kagahom ibabaw sa tanang kabanayan ug katawhan ug pinulongan ug kanasoran.