Biblia Todo Logo
Cross References

- Mga paanunsiyo -



Daniel 2:23

Ang Biblia 2011

Nganha kanimo, O Dios sa akong mga katigulangan, ako nagpasalamat ug nagdayeg kay ikaw naghatag kanako ug kaalam ug kalig-on ug nagpadayag kanako sa among gipangayo kanimo, kay imong gipadayag kanamo ang butang mahitungod sa hari.”

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

33 Cross References  

Ang Ginoo miingon, “Itago ba nako gikan kang Abraham ang akong buhaton,

Kon ang Dios sa akong amahan, ang Dios ni Abraham, ug ang kahadlok ni Isaac wala pa mag-uban kanako, sa pagkatinuod, palakton unta nimo ako karon nga walay dala. Ang Dios nakakita sa akong kasakit ug sa kabudlay sa akong mga kamot ug ikaw gibadlong niya kagabii.”

Ug nahitabo nga sa panahon sa paghalad sa haponon nga halad, si Elias nga propeta miduol ug miingon, “O Ginoo, ang Dios ni Abraham, ni Isaac ug ni Israel, himoa nga mahibaloan niining adlawa nga ikaw ang Dios dinhi sa Israel ug nga ako imong alagad, ug nga gibuhat nako kining tanang mga butanga tungod sa imong pulong.

Mag-uban unta kanato ang Ginoo nga atong Dios ingon nga siya nag-uban sa atong katigulangan. Dili unta siya mobiya kanato o mosalikway kanato,

Tungod niini gidayeg ni David ang Ginoo sa atubangan sa tibuok katilingban ug si David miingon, “Dalaygon ikaw, O Ginoo, ang Dios ni Israel nga among amahan, hangtod sa kahangtoran.

Busa karon, kami nagpasalamat kanimo, among Dios, ug nagdayeg sa imong mahimayaong ngalan.

ug miingon, “O Ginoo, Dios sa among mga katigulangan, dili ba ikaw mao ang Dios sa langit? Dili ba ikaw mao ang nagmando sa tanang mga gingharian sa mga kanasoran? Sa imong kamot anaa ang gahom ug kusog, aron walay makaasdang kanimo.

Ikaw naghatag kaniya sa tinguha sa iyang kasingkasing, ug wala ikaw magdumili sa hangyo sa iyang mga ngabil. Selah

Nangayo siya ug kinabuhi kanimo; gihatag nimo kini kaniya, lugway sa mga adlaw hangtod sa kahangtoran.

Ang pagpakighigala sa Ginoo ila niadtong may kahadlok kaniya, ug siya magpadayag kanila sa iyang kasabotan.

Paghalad ngadto sa Dios ug halad sa pasalamat, ug ihatag ang imong mga gipanaad ngadto sa Labing Halangdon;

Ang Dios miingon usab kang Moises, “Mao kini ang isulti nimo sa katawhan sa Israel, ‘Si Yahweh,, ang Dios sa inyong mga katigulangan, ang Dios ni Abraham, ang Dios ni Isaac ug ang Dios ni Jacob, nagsugo kanako nganhi kaninyo.’ Kini mao ang akong ngalan hangtod sa kahangtoran ug mao nga mahinumdoman ako sa tanang kaliwatan.

Ang usa ka maalamon nga tawo misulong sa usa ka siyudad sa manggugubat ug gipukan ang lig-ong salipdanan nga ilang gisaligan.

Ang usa ka tawo nga maalamon gamhanan pa kay sa tawo nga kusgan, ug ang tawo sa kahibalo kay kaniya nga adunay kusog;

Akoa ang maayong tambag ug ang husto nga kaalam, akoa ang maayong hunahuna, akoa ang kusog.

Ang kaalam maghatag ug kusog ngadto sa tawong maalamon labaw kay sa napulo ka pangulo nga anaa sa usa ka siyudad.

Unya miingon ako nga ang kaalam maayo pa kay sa kusog, bisan ug ang kaalam sa tawong kabos gitamay ug ang iyang mga pulong wala patalinghogi.

Ang kaalam maayo pa kay sa mga hinagiban sa gubat, apan ang usa ka makasasala nakalaglag ug daghang maayo.

Unya nianang adlawa ikaw moingon: “Pasalamatan ko ikaw, O Ginoo, kay bisan ug ikaw nasuko kanako, ang imong kasuko nahanaw, ug imo akong gihupay.

Sangpita ako ug ako motubag kanimo ug magsugilon kanimo sa dagko ug mga tinago nga mga butang nga wala nimo mahibaloi.

Mahitungod niining upat ka batan-ong lalaki, ang Dios naghatag kanila ug kahibalo ug kabatid sa tanang sinulat ug kaalam, ug si Daniel adunay panabot sa tanang mga panan-awon ug sa mga damgo.

ug gisultihan sila sa pagpangamuyo sa kaluoy sa Dios sa langit mahitungod niining tinago, aron si Daniel ug ang iyang mga kauban dili mangamatay uban sa mga maalamong tawo sa Babilonia.

Sa pagkatinuod ang Ginoong Dios dili magbuhat ug bisan unsa nga dili magpadayag sa iyang tinago ngadto sa iyang mga alagad nga mga propeta.

Ug sa maong panahon si Jesus miingon, “Nagpasalamat ako kanimo, Amahan, Ginoo sa langit ug sa yuta, nga kining mga butanga gililong nimo sa mga maalamon ug sa mga hait ug salabotan ug gipadayag hinuon nimo ngadto sa mga kabataan.

Niadtong maong higayon si Jesus nalipay diha sa Espiritu Santo ug miingon, “Nagpasalamat ako kanimo, Amahan, Ginoo sa langit ug sa yuta, nga imong gitago kining mga butanga gikan sa mga maalamon ug sa mga hait ug salabotan, ug gipadayag nimo ngadto sa mga masusong bata. Oo, Amahan, kay kana mao ang imong maluluy-ong pagbuot.

Busa gikuha nila ang bato. Ug giyahat ni Jesus ang iyang mga mata ngadto sa kahitas-an ug miingon, “Amahan, nagpasalamat ako kanimo nga ikaw namati kanako.

Dili na nako kamo tawgon nga mga ulipon, kay ang ulipon wala masayod sa gibuhat sa iyang agalon. Apan ako nagtawag kaninyo nga mga higala kay ang tanan nga nadungog nako gikan sa akong Amahan gipahibalo nako kaninyo.

Ang gipadayag ni Jesu-Cristo nga gihatag kaniya sa Dios aron ipadayag ngadto sa iyang mga sulugoon ang mga butang nga kinahanglang mahitabo sa dili madugay. Ug kini gipaila ni Jesus pinaagi sa pagpadala sa iyang anghel ngadto sa iyang ulipon nga si Juan,

Unya usa sa mga kadagkoan miingon kanako, “Ayaw paghilak, tan-awa, nagmadaogon ang Liyon sa banay ni Juda, ang Gamot ni David, nga tungod niana makahimo siya sa pag-abli sa basahong linukot ug sa pito ka silyo niini.”




Sunda kami:

Mga paanunsiyo


Mga paanunsiyo