Ug kadtong mga maalamon modan-ag sama sa kasanag sa wanang sa kalangitan, ug kadtong nagkabig sa daghan ngadto sa pagkamatarong, sama sa mga bituon hangtod sa kahangtoran.
Apan ikaw, O Daniel, tagoa ang mga pulong ug takpi ang basahon, hangtod sa panahon sa kataposan. Daghan ang managan ngadto-nganhi ug ang kahibalo mouswag.”
“Mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon: Kon ikaw maglakaw diha sa akong mga dalan, ug magtuman sa akong sugo, ikaw mangulo sa akong balay ug ikaw ang magdumala sa akong mga hawanan, ug ako maghatag kanimo ug katungod uban niadtong mga nagtindog dinhi.
Si Jesus miingon kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sa bag-ong kalibotan, sa diha nga ang Anak sa Tawo molingkod na sa iyang mahimayaong trono, kamo nga nagsunod kanako molingkod usab sa napulo ug duha ka trono ug inyong hukman ang napulo ug duha ka banay sa Israel.
Apan pagbantay kamo sa tanang panahon, nga mag-ampo nga unta makabaton kamo ug kalig-on aron sa pag-ikyas gikan niining tanang mga butang nga mahitabo ug sa pagbarog sa atubangan sa Anak sa Tawo.”
Kay kita nasayod nga kon madugta na kining atong yutan-ong puluy-anan nga tolda, aduna kitay tinukod sa Dios, usa ka balay nga dili binuhat sa mga kamot, walay kataposan didto sa langit.
Ug kamo nga gisakit makapahulay uban kanamo sa diha nga ang Ginoong Jesus ipadayag na gikan sa langit uban sa iyang gamhanang mga anghel diha sa nagdilaab nga kalayo.
Ug nabati nako gikan sa langit ang usa ka tingog nga nag-ingon, “Isulat kini: Bulahan ang mga patay nga nangamatay diha sa Ginoo sukad karon.” “Bulahan gayod,” nag-ingon ang Espiritu, “aron makapahulay na sila gikan sa ilang mga paghago, kay ang ilang binuhatan mokuyog man kanila!”