Pagminatay, O ganghaan; hilak, O siyudad; katunaw sa kahadlok, O Filistia, kamong tanan! Kay ang aso mogula gikan sa amihanan, ug walay bisan usa nga mahibilin diha sa iyang mga laray.”
Sa ikatulo nga tuig ni Ciro nga hari sa Persia, usa ka mensahe gipadayag kang Daniel nga ginganlan ug Beltesasar. Ug ang mensahe matuod ug kini dakong panagsumpaki, ug siya nakasabot sa mensahe ug adunay pagsabot sa panan-awon.
Iyang hagiton ang iyang gahom ug ang iyang kaisog batok sa hari sa habagatan uban ang dakong kasundalohan ug ang hari sa habagatan makiggubat uban ang hilabihan ka dako ug lig-ong kasundalohan apan siya dili makasukol kay adunay mga laraw nga gimugna batok kaniya.
Unya siya mobalik sa iyang yuta uban sa dakong bahandi apan ang iyang kasingkasing mobatok sa balaan nga kasabotan. Ug siya magbuhat sa iyang kabubut-on ug mobalik sa iyang kaugalingong yuta.
Kay ang mga sakayan sa Kittim mosulong batok kaniya ug siya mahadlok ug mosibog, unya siya mobalik ug masuko ug magbuhat batok sa balaang kasabotan. Siya mobalik niadtong nagsalikway sa balaang kasabotan.
Siya miingon, “Ania ipadayag nako kanimo ang mahitungod sa mahitabo sa kataposang panahon sa kasuko kay kini nagpasabot sa gitakda nga panahon sa kataposan.
Siya nagbuhat sa tanang nasod sa katawhan gikan sa usa ka tawo aron mopuyo sa tanang dapit sa yuta, human niya maandam ang mga gitakda nga kapanahonan ug ang mga utlanan sa mga dapit nga ilang puy-an,