Ug siya mitubag, “Ang kalinaw maanaa kaninyo, ayaw kamo kahadlok, ang inyong Dios ug ang Dios sa inyong amahan naghatag kaninyo ug bahandi sa inyong mga sako. Ang inyong salapi ania kanako.” Ug si Simeon iyang gidala ngadto kanila.
Alang kaniya ang tigbantay sa pultahan moabli ug ang mga karnero mamati sa iyang tingog ug ang iyang kaugalingong mga karnero tawgon niya sa ngalan ug mag-una kanila sa ilang pagpanggawas.
Sa pagkakilomkilom na niadtong adlawa nga mao ang unang adlaw sa semana, samtang tinakpan ang mga pultahan sa dapit diin didto ang mga tinun-an tungod sa kahadlok nila sa mga Judio, si Jesus mitungha ug mitindog sa ilang taliwala ug miingon kanila, “Ang kalinaw mag-uban kaninyo.”
Bisan tuod ug daghan ako ug igsusulat kaninyo, dili na kini nako isulat pinaagi sa papel ug tinta apan gilaoman nako ang pag-anha diha sa pagpakigkita kaninyo ug sa pagpakigsulti kaninyo sa inatubangay aron mahingpit ang atong kalipay.