iwali ang pulong, pagmadasigon maayo man ang kahigayonan o dili; himoa ang pagpamadlong, ang pagpasidaan ug ang pagpangdasig diha sa tanang pagkamainantoson ug sa pagpanudlo.
Gisangyaw nako ang malipayong balita sa kaluwasan ngadto sa dako nga katilingban; tan-awa, wala nako pugngi ang akong mga ngabil, sumala sa imong nahibaloan, O Ginoo.
Apan si Jesus miingon kaniya, “Pasagdi ang mga patay nga maoy maglubong sa ilang kaugalingong mga minatay. Apan ikaw, lakaw ug isangyaw ang gingharian sa Dios.”
Ug sa adlaw nga igpapahulay miadto kami sa gawas sa ganghaan, sa daplin sa suba diin naghunahuna kami nga didto may dapit nga ampoanan, ug nanglingkod kami ug nakigsulti sa mga babaye nga nagkatigom didto.
Sa unang adlaw sa semana, sa natigom kami aron sa pagpikaspikas sa pan, si Pablo nga may tuyo sa paggikan sa pagkasunod adlaw, nakigsulti kanila ug iyang gitaas ang iyang pakigpulong hangtod sa tungang gabii.
Ug pag-ampo kamo alang kanamo usab, nga unta ang Dios magbukas kanamo ug ganghaan alang sa pulong, aron pagsugilon sa misteryo ni Cristo, nga tungod niini ako karon nahimong binilanggo,
Kon ang usa ka tawo magputli sa iyang kaugalingon gikan sa butang nga dili dungganan, mahimo siyang sudlanan alang sa dungganan, binalaan ug mapuslanon sa agalon sa panimalay, andam sa tanang maayong buluhaton.