modan-ag siya diha kanila sama sa kahayag sa kabuntagon, sama sa adlaw nga nagsidlak sa kabuntagon nga walay panganod, sama sa ulan nga nagpaturok sa balili sa yuta.
Ang imong katawhan mahinangpon nga maghalad sa ilang kaugalingon sa adlaw nga ikaw mangulo sa imong kasundalohan, diha sa balaan nga bukid. Gikan sa tagoangkan sa kabuntagon, sama sa yamog ang imong kabatan-on moabot kanimo.
Kay mao kini ang gisulti sa Ginoo kanako, “Maghilom ako nga motan-aw gikan sa akong puluy-anan, sama sa tin-aw nga kainit sa kahayag sa adlaw, sama sa usa ka panganod sa yamog diha sa kainit sa ting-ani.”
Hibaloan nato, ug padayonon nato ang pag-ila sa Ginoo, ang iyang paggula siguro gayod sama sa kaadlawon, siya moanhi kanato sama sa ulan, sama sa ulahing ulan nga nagbisibis sa yuta.”
Busa gisapsapan nako sila pinaagi sa mga propeta, gipamatay nako sila pinaagi sa mga pulong sa akong baba, ug ang akong mga paghukom migula sama sa kahayag.
Unya ang mga salin ni Jacob anha unya sa taliwala sa daghang mga katawhan sama sa yamog nga gikan sa Ginoo, sama sa taligsik diha sa mga balili, nga wala maglangan alang sa tawo o maghulat alang sa mga anak sa katawhan.
Apan kaninyo nga may kahadlok sa akong ngalan, ang adlaw sa pagkamatarong mosubang nga nagdala ug kaayohan sa iyang mga pako. Kamo manggula nga magluksolukso sama sa mga nating baka sa toril.
Hinaot pa nga ang akong mga pagtudlo mangahulog sama sa ulan, ang akong pulong motulo sama sa yamog, sama sa talisik ibabaw sa linghod nga sagbot, ug sama sa mga habohabo ibabaw sa tanom.
“Sa ingon niini laglaga ang tanan nimong mga kaaway, O Ginoo! Apan ang imong nga higala himoa nga sama sa adlaw sa nagsidlak diha sa iyang kusog.” Ug ang yuta nakapahulay sulod sa 40 ka tuig.