Mao kini ang kataposang mga pulong ni David: Ang pulong ni David nga anak ni Jesse, ang pulong sa tawo nga gibayaw sa itaas, ang dinihogan sa Dios ni Jacob ug ang minahal nga salmista sa Israel,
Mga dagkong kadaogan ang iyang gihatag sa iyang hari, ug gipakita niya ang gugmang walay paglubad ngadto sa iyang dinihogan, kang David ug sa iyang mga kaliwat hangtod sa kahangtoran.”
sila nga nag-awit ug mga alawiton nga walay hinungdan dinuyogan sa huni sa alpa, ug sama kang David nagmugna alang sa ilang kaugalingon ug mga tulunggon;
Unya miingon siya kanila, “Kini mao ang akong mga pulong nga gisulti nako kaninyo sa kauban pa ako ninyo, nga ang tanang nasulat mahitungod kanako diha sa Balaod ni Moises ug sa mga Propeta ug sa mga Salmo kinahanglan gayod nga matuman.”
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Si David usa ka anak sa usa ka Efratihanon sa Betlehem sa Juda nga ginganlan ug Jesse, nga may walo ka anak nga lalaki. Sa mga adlaw ni Saul, ang maong tawo tigulang na ug taas na ug panuigon.
Kadtong makigbatok sa Ginoo, mangapusgay; batok kanila siya modahunog diha sa langit. Ang Ginoo maghukom sa tibuok kalibotan; maghatag siya ug kalig-on sa iyang hari, ug magbayaw sa gahom sa iyang dinihogan.”