Unya nakita ang mga agianan sa kadagatan, ug ang mga patukoranan sa kalibotan nadayag, sa imong pagbadlong, O Ginoo, tungod sa pangusmo sa imong ilong.
Ug ang tibuok Bukid sa Sinai nalukop sa aso kay ang Ginoo mikunsad sa ibabaw niini pinaagi sa kalayo ug ang aso niini miutbo sama sa aso sa usa ka hudno ug ang tibuok nga bukid nauyog sa hilabihan gayod.
Tan-awa, ang ngalan sa Ginoo maggikan sa layo, magdilaab uban ang iyang kasuko, ug diha sa baga nga aso nga mag-utbo; ang iyang mga ngabil puno sa kasilag, ug ang iyang dila sama sa kalayo nga maglamoy;
Kay dugay na nga giandam ang usa ka dapit nga nagdilaab, alang sa hari kini giandam. Kini gihimo niya nga lalom ug dako, pinaagi sa kalayo ug daghang kahoy. Ang gininhawa sa Ginoo, sama sa usa ka sapa nga asupre, naghaling niini.
Himoon ko ikaw nga mag-alagad sa imong mga kaaway didto sa yuta nga wala nimo mailhi kay sa akong kasuko ang kalayo nahaling nga magdilaab hangtod sa kahangtoran.”
Busa mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa mga panon, “Tungod kay sila misulti niining pulonga, himoon nako nga kalayo ang akong mga pulong diha sa imong baba ug kining katawhan himoon nga kahoy ug ang kalayo molamoy kanila.
Kay may kalayo nga nahaling sa akong kapungot ug kini nagdilaab hangtod sa kinahiladman sa Sheol, kini naglamoy sa yuta ug sa abot niini ug nagsunog sa mga patukoranan sa kabukiran.