Ayaw pasagdi nga ang langyaw nga miduol sa Ginoo mag-ingon, “Ang Ginoo magpahimulag gayod kanako gikan sa iyang katawhan”; ug ayaw itugot nga ang yunoko mag-ingon, “Tan-awa, ako usa ka uga nga kahoy.”
“Ug ang mga langyaw nga miduol sa Ginoo, aron sa pag-alagad kaniya ug sa paghigugma sa ngalan sa Ginoo, ug mahimo nga iyang mga sulugoon, ang matag usa nga nagtuman sa adlaw nga igpapahulay ug wala magpasipala niini, ug naghupot gayod sa akong kasabotan—
Bisan si Simon usab mituo, ug sa nabautismohan na, nagpabilin siya kang Felipe. Ug sa iyang pagkakita sa mga ilhanan ug mga dagkong milagro nga nangahimo, siya nahibulong.
Bulahan ikaw, O Israel! Kinsa ba ang sama kanimo, katawhan nga giluwas sa Ginoo, ang taming sa imong panabang ug ang espada sa imong kadaogan? Ang imong mga kaaway moanha nga magpaitoy-itoy kanimo. ug imong tumban ang ilang habog nga mga dapit.”