Sa dihang 99 na ang panuigon ni Abram, ang Ginoo, nagpakita kaniya ug miingon, “Ako mao ang Dios nga Labing Gamhanan, pagkinabuhi nga dili masaway sa akong atubangan.
Unya ang Ginoo miingon kang Noe, “Sulod ngadto sa arka, ikaw ug ang tibuok nimong banay kay nakita nako nga ikaw matarong sa akong atubangan niining maong kaliwatan.
Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong.
Ug nakita ni Jesus si Natanael nga nagpaingon kaniya ug miingon mahitungod kaniya, “Tan-awa, aniay usa ka tinuod nga Israelinhon nga diha kaniya walay pagpanglimbong!”
Busa sa nasayran namo ang pagkahadlok sa Ginoo, kami nangdani sa mga tawo. Hinuon, kami nasayran na sa Dios, ug ako naglaom nga kini masayran usab sa inyong mga tanlag.
Sa wala pa matukod ang kalibotan, ang Dios nagpili kanato diha kang Cristo aron kita mabalaan ug dili masaway diha sa iyang atubangan. Pinaagi sa gugma,
karon iya nang napasig-uli ngadto kaniya diha sa iyang lawas nga unodnon pinaagi sa iyang kamatayon, aron iya kamong ikapaatubang nga balaan ug putli ug walay ikasaway diha sa iyang atubangan,
Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan,