Ug mipahawa siya didto, ug nagkalot ug laing atabay, ug alang niini wala na sila mag-away ug kini ginganlan niya ug Rehobot ug siya miingon, “Kay karon ang Ginoo mihatag ug dapit alang kanato ug magmabungahon kita sa yuta.”
Si Jabes nagsangpit sa Dios sa Israel, nga nag-ingon, “O, hinaot unta nga panalanginan nimo ako ug padak-an ang akong utlanan ug nga ang imong kamot mag-uban kanako ug ikaw maglikay kanako gikan sa kadaotan aron dili kini makadaot kanako!” Ug ang Dios mihatag kaniya sa iyang gipangayo.
Tan-awa, ang akong sulugoon, nga akong gipataas, akong pinili, nga kaniya ang akong kalag nalipay; ako nagbutang sa akong Espiritu ibabaw kaniya, siya magdala ug hustisya sa mga kanasoran.
Sama sa masukihon nga dumagang baka, ang Israel masukihon; makapakaon ba ang Ginoo kanila karon sama sa usa ka nating karnero diha sa lapad nga sibsibanan?
Samtang nagsulti pa siya, dihay usa ka silaw nga panganod nga mitabon kanila ug gikan sa panganod dihay usa ka tingog nga nag-ingon, “Mao kini ang akong Anak nga pinalangga, diha kaniya nalipay ako, pamati kaniya.”