Kay ang imong sulugoon nahibalo nga ako nakasala, busa tan-awa, ako mianhi niining adlawa, ang una sa tibuok banay ni Jose sa paglugsong aron sa pagsugat sa akong agalon nga hari.”
Unya gituy-od ni Israel ang iyang kamot nga tuo, ug gibutang sa ibabaw sa ulo ni Efraim, nga mao ang manghod, ug ang iyang kamot nga wala sa ibabaw sa ulo ni Manases. Gisaylo niya ang iyang mga kamot kay si Manases mao man ang kamagulangan.
Busa gipanalanginan niya sila niadtong adlawa, nga nag-ingon, “Pinaagi kanimo magpanalangin si Israel nga mag-ingon, ‘Ang Dios maghimo kanimo nga sama kang Efraim ug sama kang Manases.’ ” Busa si Efraim iyang gibutang sa atubangan ni Manases.
Sa diha nga si Hari David miabot na sa Bahurim, may migula nga usa ka tawo nga gikan sa panimalay sa banay ni Saul, nga ginganlan ug Simei nga anak ni Gera. Migula siya nga nagsigi ug panunglo.
Ug ang tibuok katawhan diha sa kagubot, ang tibuok banay sa Israel, nga nag-ingon, “Ang hari nagluwas kanato gikan sa kamot sa atong mga kaaway ug nagluwas kanato gikan sa kamot sa mga Filistihanon ug karon siya mibiya sa yuta gikan kang Absalom.
Ug sa pagkadungog sa tibuok Israel nga si Jeroboam mibalik, ilang gipasugoan siya ug gipatawag ngadto sa katilingban ug gihimo siyang hari sa tibuok Israel. Walay usa nga misunod sa panimalay ni David, gawas lamang sa banay ni Juda.
O lumulupyo sa Lebanon, nga nagsalag diha sa mga cedro, pagkamakakaluoy nimo sa dihang modangat kanimo ang mga kasakit, ang kasakit nga sama sa usa ka babaye nga nagbati!”