Niadtong mga adlawa, ang tambag ni Ahitofel nga iyang gihatag daw sama nga ang usa ka tawo nagpakisayod sa pulong sa Dios, busa gitahod ni David ug ni Absalom ang tanang tambag ni Ahitofel.
Ug samtang si Absalom naghalad pa ug mga halad, iyang gipakuha si Ahitofel nga Gilohanon nga magtatambag ni David gikan sa iyang siyudad sa Gilo. Ug ang pag-alsa nagkadako ug ang katawhan nga uban kang Absalom nagkadaghan.
Ug kini gisugilon kang David, “Si Ahitofel usa sa mga nakig-abin kang Absalom.” Ug si David miingon, “O Ginoo, ako naghangyo kanimo, himoa nga binuang ang tambag ni Ahitofel.”
Ug si Absalom ug ang tanang mga tawo sa Israel miingon, “Ang tambag ni Husai nga Arkihanon maayo pa kay sa tambag ni Ahitofel.” Kay ang Ginoo nagsugo nga mabuntog ang maayong tambag ni Ahitofel, sa tuyo nga ang Ginoo makahimo ug daotan kang Absalom.
Sa diha nga si Ahitofel nakakita nga ang iyang tambag wala tumana, gimontorahan niya ang iyang asno ug mipauli siya sa iyang kaugalingong siyudad. Ug gihusay niya ang iyang panimalay ug nagbitay sa iyang kaugalingon ug siya namatay ug gilubong sa lubnganan sa iyang amahan.
Pamatia ang tingog sa akong pangaliyupo, sa diha nga magpakitabang ako kanimo, sa diha nga magbayaw ako sa akong mga kamot paingon sa imong labing balaan nga dapit.
“Kay ang akong katawhan mga buangbuang, wala sila makaila kanako; sila hungog nga mga anak, ug wala silay mga salabotan. Sila mga batid sa pagbuhat ug kadaotan, apan sa pagbuhat ug maayo sila walay kahibalo.”
Ug siya mobarog sa atubangan ni Eleasar nga pari nga maoy magpakisayod alang kaniya sa paghukom sa Urim sa atubangan sa Ginoo. Sa iyang pulong manggula sila ug sa iyang pulong manulod sila, siya ug ang tanang katawhan sa Israel uban kaniya, ang tibuok nga katilingban.”
Ug sa maong panahon si Jesus miingon, “Nagpasalamat ako kanimo, Amahan, Ginoo sa langit ug sa yuta, nga kining mga butanga gililong nimo sa mga maalamon ug sa mga hait ug salabotan ug gipadayag hinuon nimo ngadto sa mga kabataan.
Ug ang agalon midayeg sa iyang limbongan nga piniyalan tungod sa kaabtik sa iyang pagpanglantaw niini, kay ang mga tawo niining kalibotana labaw ka igmat nga magpahigayon uban sa ilang isigkaingon kay sa mga anak sa kahayag.
Ang magsulti, kinahanglan magsulti ingon sa pulong sa Dios; ang mag-alagad, kinahanglan mag-alagad sumala sa katakos nga gihatag sa Dios, aron nga sa tanang butang ang Dios mahimaya pinaagi kang Jesu-Cristo. Iya ang himaya ug ang paggahom hangtod sa kahangtoran. Amen.
Ug si David nagpakisayod sa Ginoo, “Gukdon ba nako kining maong panon sa mga sundalo? Maapsan kaha nako sila?” Ug siya mitubag kaniya, “Gukda, kay sa walay duhaduha maapsan gayod nimo sila ug maluwas gayod nimo sila.”