Apan kon mobalik ikaw ngadto sa siyudad, ug moingon kang Absalom, ‘Ako mahimong imong sulugoon, O hari, ingon nga ako nahimong alagad sa imong amahan sa miaging panahon, busa karon, ako mahimong imong alagad,’ ikaw mobuntog alang kanako sa tambag ni Ahitofel.
Ug si Husai miingon kang Absalom, “Dili, kon kinsa ang gipili sa Ginoo ug niining katawhan ug sa tanang mga tawo sa Israel, maiya ako, ug uban kaniya ako magpabilin.
Ang iyang pagpanulti hapsay pa sa mantikilya, apan gubat ang anaa sa iyang kasingkasing; ang iyang mga pulong lumo pa sa lana, apan diay inandam nga mga espada.
Ug si David miingon kang Akis, “Maayo hinuon kay ikaw makahibalo ug unsay mahimo sa imong sulugoon.” Ug si Akis miingon kang David, “Maayo kay himoon ko ikaw nga tigbantay sa akong kinabuhi sa walay kataposan.”
Si David miingon kang Akis, “Apan unsay akong nabuhat? Ug unsay imong nakita sa imong sulugoon sukad niadtong adlaw nga misugod ako sa pag-alagad kanimo hangtod karon, aron dili ako moadto ug makig-away batok sa mga kaaway sa akong agalon nga hari?”