Ug sa ikatulo nga adlaw, dihay usa ka tawo nga miabot gikan sa kampo ni Saul, nga ang iyang mga bisti gisi ug may yuta sa ibabaw sa iyang ulo. Ug sa pag-abot niya didto kang David, mihapa siya sa yuta ug naghatag ug katahoran.
Ug si Joab mihapa sa yuta ug mihatag ug katahoran ug gipanalanginan ang hari ug si Joab miingon, “Niining adlawa ang imong sulugoon nahibalo nga gikahimut-an nimo ako, akong agalon nga hari, nga sa ingon ang hari nagtugot sa gipangayo sa iyang sulugoon.”
Unya si Ahimaas mitawag sa hari, “Ang tanan maayo.” Ug siya miyukbo sa atubangan sa hari, nga ang iyang nawong ngadto sa yuta, ug miingon, “Bulahan ang Ginoo nga imong Dios, nga nagtugyan sa mga tawo nga mibakyaw sa ilang kamot batok sa akong agalon nga hari.”
Sa paglakaw na sa bata, si David mibarog gikan sa usa ka dapit padulong sa habagatan ug mihapa sa yuta ug miyukbo sa makatulo ug naghinagkanay sila ug naghinilakay sila, apan labaw gayod ang paghilak ni David.