Ug siya miingon, “Samtang ang bata buhi pa, ako nagpuasa ug naghilak, kay ako miingon, ‘Kinsay nasayod kon ang Ginoo maluoy ba kanako, aron ang bata mabuhi?’
Unya ang iyang mga sulugoon miingon kaniya, “Unsang butanga kining imong nabuhat? Ikaw nagpuasa ug naghilak alang sa bata sa buhi pa siya apan sa diha nga namatay na ang bata, ikaw mitindog ug mikaon.”
“Hinumdomi karon, O Ginoo, ako nangamuyo kanimo, giunsa nako paglakaw nga matinud-anon diha sa imong atubangan ug uban sa tibuok nako nga kasingkasing, ug nagbuhat sa maayo diha sa imong panan-aw.” Ug si Hesekias mihilak sa hilabihan.
“Lakaw ug sultihi si Hesekias, Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios ni David nga imong amahan: Nadungog nako ang imong pag-ampo, nakita nako ang imong mga luha; tan-awa, dugangan nako ug 15 ka tuig ang imong mga adlaw.
Paggahin ug panahon sa pagpuasa, pagtawag ug usa ka balaang panagtigom. Tigoma ang mga kadagkoan ug ang tanang nagpuyo sa yuta ngadto sa balay sa Ginoo nga inyong Dios ug pagtuaw kamo ngadto sa Ginoo.
Kinsa ang nahibalo kon siya dili ba motalikod ug magbasol, ug magbilin ug panalangin sa iyang likod, halad nga pagkaon ug halad nga ilimnon alang sa Ginoo nga inyong Dios?
Dumti ang daotan ug higugmaa ang maayo, ug ipahamtang ang hustisya diha sa ganghaan; basin na lamang ug ang Ginoo, ang Dios sa mga panon, mapuno sa kaluoy sa mga salin ni Jose.
Busa ang kapitan miadto kaniya ug miingon, “Unsay buot nimong ipasabot, hingatulogon? Bangon, tawga ang imong dios! Basin pa ug ang dios maghunahuna kanato aron kita dili mangamatay.”