magpaabot ug maghinamhinam sa pag-abot sa adlaw sa Dios nga tungod niini duslitan ug tunawon ang mga langit, ug ang mga butang sa kinaiyahan mangatunaw sa hilabihang kainit!
Ang tanan nga panon sa langit mangadunot, ug ang kalangitan lukoton ingon sa usa ka linukot nga basahon. Ang tanan nilang panon mangahulog, sama sa mga dahon nga mangalarag gikan sa paras, sama sa dahon sa igera nga nagkalarag.
Unya ang mga bukid matunaw sa ilalom niya, ug ang mga walog mabahin, sama sa talo sa atubangan sa kalayo, sama sa katubigan nga ibubo sa kimba nga dapit.
Kay ang Anak sa Tawo moanhi uban sa iyang mga anghel, diha sa himaya sa iyang Amahan, ug unya gantihan niya ang matag usa sumala sa iyang mga binuhatan.
Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sa mga nagbarog karon dinhi, adunay pipila nga dili pa makatilaw sa kamatayon hangtod nga makita nila ang Anak sa Tawo nga moabot diha sa iyang gingharian.”
Apan ang adlaw sa Ginoo moabot sama sa usa ka kawatan, ug unya ang mga langit mahanaw uban sa dakong dahunog, ug ang mga butang sa kinaiyahan mangatunaw tungod sa hilabihang kainit ug ang yuta ug ang mga buhat nga anaa niini mabutyag.
ug mag-ingon, “Hain na man ang saad sa iyang pag-anhi? Kay sukad sa pagkamatay sa atong mga katigulangan, ang tanang mga butang nagpabilin man nga mao ra gihapon gikan sa sinugdanan sa pagbuhat sa kalibotan.”
Apan pinaagi sa mao ra usab nga pulong, ang kalangitan ug ang yuta nga ania karon gitagana alang sa kalayo, gitipigan alang sa adlaw sa paghukom ug sa kalaglagan sa mga tawong dili diosnon.