Unya dihay usa ka tawo sa Dios nga miadto sa Betel gikan sa Juda pinaagi sa pulong sa Ginoo samtang si Jeroboam nagtindog duol sa halaran aron sa pagsunog ug insenso.
Ug siya miingon kang Elias, “Unsa may inyong nasuk-an kanako, O tawo sa Dios? Mianhi ikaw aron sa pagpahinumdom kanako sa akong sala ug sa pagpatay sa akong anak!”
Unya siya miadto ug gisuginlan ang tawo sa Dios, ug siya miingon, “Lakaw, ibaligya ang lana ug bayri ang imong utang ug ang mahibilin niini makabuhi na kanimo ug sa imong mga anak.”
Apan may usa ka tawo sa Dios nga miadto kaniya nga nag-ingon, “O hari, ayaw paubana ang kasundalohan sa Israel kanimo kay ang Ginoo wala mag-uban sa Israel, uban niining tanang Efraimhanon.
Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.
Apan ikaw, O tawo sa Dios, pahilayo niining mga butanga; paningkamoti ang pagkamalahutayon, pagkadiosnon, pagtuo, paghigugma, pagkamainantoson, pagkaaghop.
Kamo usab nga mga asawa, pagmasinugtanon kamo sa inyong kaugalingong mga bana, aron nga kon aduna man kanilay wala magtuo sa pulong, basin pa ug sa walay pagsulti madani pinaagi sa gawi sa ilang mga asawa,
nga kinahanglang inyong hinumdoman ang mga pulong sa balaang mga propeta ug ang kasugoan nga gihatag sa Ginoo ug Manluluwas pinaagi sa inyong mga apostoles.