Ug siya miingon, “O Ginoo, Dios sa akong agalon nga si Abraham, nangaliyupo ako, palamposa ako sa akong lakaw karong adlawa, ug kaluy-i ang akong agalon nga si Abraham.
Ug sila nagsulat pinaagi sa ilang mga kamot, “Ang mga apostoles ug mga kadagkoan nangumosta sa mga kaigsoonang Gentil diha sa Antioquia ug sa Siria ug sa Cilicia.
Apan karon ako nagsulat kaninyo nga dili kamo makigkauban kang bisan kinsa nga nagpakaigsoon nga makihilawason o hakog o tigsimbag mga diosdios o tigpasipala o palahubog o tikasan, dili gayod bisan sa pagpakigsalo kaniya sa pagpangaon.
Kon aduna may magdumili sa pagtuman sa among gisulti niining sulata, timan-i ninyo kanang tawhana ug ayaw pakig-uban kaniya aron siya mobati ug kaulaw.
Karon, mga igsoon, sa ngalan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, kami magsugo kaninyo nga magpalayo kamo gikan sa tanang igsoon nga nagkinabuhi nga tapolan ug dili sumala sa pagtulun-an nga inyong nadawat gikan kanamo.
Busa kon moanha ako, hinumdoman ra unya nako ang iyang mga buhat, sa iyang pagtabi ug daotang mga pulong batok kanamo. Ug wala pa gayod matagbaw niini, siya nagdumili sa pagdawat sa mga igsoon, ug iyang gisanta ang mga buot untang modawat kanila ug gipapahawa sila gikan sa iglesia.