Kay kamo nasayod sa grasya sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga bisan tuod siya dato, siya nahimong kabos tungod ug alang kaninyo aron nga pinaagi sa iyang kakabos kamo mahimong dato.
Kay siya mitubo sa iyang atubangan sama sa usa ka linghod nga tanom, ug sama sa gamot sa uga nga yuta; siya walay panagway o kaanyag nga kita motan-aw kaniya, ug walay katahom nga kita magtinguha kaniya.
Tungod ug alang sa Zion dili ako mohilom, ug tungod ug alang sa Jerusalem dili ako mopahulay, hangtod nga ang iyang pagkamatarong mogula ingon sa kasanag, ug ang iyang kaluwasan ingon sa usa ka sulo nga nagsiga.
Mao kini ang giingon sa Ginoo: “Ingon nga ang bag-ong bino makaplagan diha sa pungpong, ug sila miingon, ‘Ayaw kini laglaga, kay adunay panalangin diha niini,’ ako usab magbuhat niini tungod ug alang sa akong mga sulugoon, ug dili nako laglagon silang tanan.
Apan aron dili kita makahatag ug kapandolan nila, lakaw ngadto sa lanaw, pag-itsa ug pasol ug bitara ang unang isda nga mapaslan ug ukba ang baba, ug sa sulod niini makita nimo ang salapi alang sa buhis sa Templo. Kuhaa kini ug ibayad kanila alang kanako ug kanimo.”
Ug si Jesus miingon kaniya, “Ang mga milo adunay kalubloban ug ang mga langgam sa kalangitan adunay kabatogan apan ang Anak sa Tawo walay dapit nga kapahulayan sa iyang ulo.”
Dili ba siya mao man ang panday, nga anak ni Maria ug igsoon nila ni Santiago ug ni Jose ug ni Judas ug ni Simon? Ug dili ba ang iyang mga igsoong babaye ania man uban kanato?” Ug nasuko sila kaniya.
Ug nanganak siya sa iyang panganay nga usa ka lalaki ug iya kining giputos sa mga bakbak ug gipahigda sa pasongan kay wala na may dapit alang kanila sa balay nga abotanan.
ug si Juana, ang asawa ni Cusa nga sinaligan ni Herodes, ug si Susana, ug daghan pa nga naghatag gikan sa ilang mga katigayonan alang sa mga gikinahanglan ni Jesus ug sa iyang mga tinun-an.
Si Jesus mitubag kaniya, “Ang mga milo adunay lungag nga katagoan, ug ang mga langgam sa kalangitan adunay salag, apan ang Anak sa Tawo walay dapit nga kahigdaan sa iyang ulo.”
Ug ang Pulong nahimong tawo ug mipuyo uban kanato ug atong nakita ang iyang himaya, ang himaya nga iyang nadawat gikan sa Amahan ingon nga bugtong Anak, puno sa grasya ug kamatuoran.
Ug kon ang ilang paglapas nahimong bahandi alang sa kalibotan ug ang ilang kapildihan nahimong kabulahanan sa mga Gentil, unsa pa kaha ka labaw pa diha sa ilang kahingpitan?
Kay bisan si Cristo wala magpahimuot sa iyang kaugalingon, hinuon, sumala sa nasulat, “Ang mga pagbugalbugal sa mga nagbugalbugal kanimo nahan-ok kanako.”
Siya nga wala mohikaw sa iyang kaugalingong Anak kondili mitugyan hinuon kaniya alang kanatong tanan, dili ba ihatag usab niya kanato ang tanang mga butang uban kaniya?
ingon nga mga masulub-on apan sa kanunay malipayon, ingon nga mga kabos apan nagpadato sa daghang tawo, ingon nga mga walay nahot apan nakabaton sa tanang mga butang.
Kanako, bisan tuod ug labing ubos sa tanang mga balaan, gihatag ang maong grasya aron akong iwali ngadto sa mga Gentil ang dili matugkad nga mga bahandi ni Cristo,
Gikalipay nako karon ang akong mga pag-antos tungod ug alang kaninyo, ug dinhi sa akong lawas akong gihingpit ang mga kasakit nga nakulang sa mga pag-antos ni Cristo alang sa iyang lawas nga mao ang iglesia
Apan niining kaulahiang mga adlaw siya misulti kanato pinaagi sa Anak, nga iyang gitudlo nga manununod sa tanang mga butang, nga pinaagi kaniya usab gibuhat niya ang kalibotan.
Paminaw, hinigugma nakong mga igsoon. Dili ba gipili man sa Dios ang mga kabos dinhi sa kalibotan aron mahimong dato sa pagtuo ug mga manununod sa gingharian nga iyang gisaad sa mga nahigugma kaniya?
“ ‘Nasayod ako sa imong kasakit ug sa imong kakabos, apan dato ikaw, ug sa pagpasipala kanimo sa mga nag-ingon nga sila mga Judio apan dili diay, hinuon sinagoga sila ni Satanas.
Busa tambagan ko ikaw nga gikan kanako magpalit ikaw ug bulawan nga gilunsay sa kalayo aron madato ikaw, ug mga puting bisti nga imong ikasul-ob aron dili madayag ang pagkamakauulaw sa imong pagkahubo, ug tambal nga idapat sa imong mga mata aron ikaw makakita.