Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa atong mga katigulangan nga nagpahiluna sa maong butang nga sama niini diha sa kasingkasing sa hari, sa paghimong matahom sa balay sa Ginoo nga atua sa Jerusalem
Unya mibangon ako sa pagkagabii, ako ug ang pipila ka tawo nga uban kanako ug walay si bisan kinsa nga akong gisuginlan kon unsay gibutang sa Dios sa akong kasingkasing aron buhaton alang sa Jerusalem. Walay mananap uban kanako gawas sa mananap nga akong gisakyan.
Buhaton nako uban kanila ang walay kataposang kasabotan, nga dili ako mobiya sa pagbuhat ug maayo kanila ug akong ibutang ang pagkahadlok kanako diha sa ilang mga kasingkasing, aron dili sila mobiya kanako.
Busa, bisan tuod ug ako nagsulat kaninyo, kadto dili tungod kaniya nga naghimo sa kadaot o tungod kaniya nga nahiagom sa kadaot, kondili aron ang inyong pagkamatinud-anon alang kanamo mapadayag nganha kaninyo sa atubangan sa Dios.
Ug dili lamang pinaagi sa iyang pag-abot kondili pinaagi usab sa kalipay nga iyang naangkon tungod kaninyo, sa dihang nagsulti siya kanamo mahitungod sa inyong pangandoy, sa inyong kasubo, sa inyong pagkamainiton alang kanako, nga tungod niana misamot ang akong kalipay.
Mahitungod kang Tito, siya ang akong katambayayong ug kauban nga magbubuhat alang kaninyo. Ug mahitungod sa ubang mga igsoon, sila mga pinadala gikan sa mga iglesia, himaya alang kang Cristo.
Ug bisan unsay inyong buhaton, sa pulong o sa buhat, buhata ang tanan sa ngalan sa Ginoong Jesus, uban sa pagpasalamat ngadto sa Dios nga Amahan pinaagi kaniya.
kay ang Dios nagbutang diha sa ilang mga kasingkasing sa pagtuman sa iyang kabubut-on pinaagi sa ilang pagbaton ug usa lamang ka hunahuna ug pagtugyan sa ilang harianong gahom ngadto sa bangis nga mananap, hangtod nga matuman ang mga pulong sa Dios.