Ug niining butanga ako mohatag sa akong tambag: maayo alang kaninyo ang pagtapos sa inyong nasugdan sa miaging tuig, dili lamang sa pagpadayon niini kondili sa pagtinguha usab,
Ug si bisan kinsa nga mohatag ug bisan usa na lang ka baso nga bugnawng tubig aron ipainom sa usa niining ubos nakong mga tinun-an tungod kay siya usa ka tinun-an, sa pagkatinuod sultihan ko kamo, dili gayod siya kawad-an sa iyang ganti.”
Apan sultihan ko kamo sa tinuod, makaayo alang kaninyo nga mobiya ako kay kon dili ako mobiya, ang Manlalaban dili moanha kaninyo. Apan kon mobiya ako, siya akong ipadala nganha kaninyo.
Sa unang adlaw sa matag semana, ang matag usa kaninyo kinahanglang maggahin ug magtigom sumala sa iyang pag-uswag, aron nga inig-abot nako diha dili na kinahanglan mag-amot pa.
“Ang tanang butang gitugot kanako,” apan dili ang tanang butang makaayo. “Ang tanang butang gitugot kanako,” apan dili ako magpaulipon sa bisan unsang butang.
Karon mahitungod sa mga dili minyo, ako walay sugo gikan sa Ginoo, hinuon aniay akong hunahuna nga ihatag ingon nga tawong kasaligan tungod sa kaluoy sa Ginoo.
Apan labaw pa siyang malipayon kon magpabilin siya sa iyang kahimtang sumala sa akong hunahuna, ug ako nagtuo nga ako usab nakabaton sa Espiritu sa Dios.
kay ako nasayod man sa inyong pagkamainiton, nga tungod niini gipasigarbo ko kamo ngadto sa mga tawo sa Macedonia nga ang Acaya andam na sukad pa sa miaging tuig, ug ang inyong kaikag nakapadasig sa kadaghanan kanila.