Agig tugbang—nagsulti ako sama ngadto sa mga anak—padakoa usab ang inyong kasingkasing.
Ako modagan diha sa dalan sa imong kasugoan, sa diha nga imong padak-an ang akong pagpanabot!
Ako mao ang Ginoo nga imong Dios, nga nagkuha kanimo gikan sa yuta sa Ehipto. Bukha pagdako ang imong baba, ug pun-on nako kini.
Busa sultihan ko kamo nga bisan unsay inyong pangayoon pinaagi sa pag-ampo, tuohi nga nadawat na ninyo kini ug kamo makadawat niini.
Mga igsoon, naghangyo ako kaninyo, pagpakasama kamo kanako ingon nga ako nagpakasama kaninyo. Wala ako ninyo buhati ug daotan.
Mga anak ko, nga gikasakitan nako pag-usab hangtod nga si Cristo mahulma diha sa sulod ninyo!
Kay kamo nasayod kon giunsa namo, sama sa amahan ngadto sa iyang mga anak, pagmaymay sa matag usa kaninyo ug pagdasig kaninyo ug pagpahimangno kaninyo
Akong mga anak, nagsulat ako kaninyo niining mga butanga aron kamo dili magpakasala. Apan kon may makasala man gayod, kita adunay Manlalaban nga mangatubang sa Amahan, si Jesu-Cristo, ang matarong.
Mga anak, kinahanglan nga maghigugma kita dili lamang pinaagi sa pulong o sa sulti, kondili pinaagi sa buhat ug sa kamatuoran.
Mga anak, kinahanglan nga walay magpahisalaag kaninyo. Ang nagbuhat ug pagkamatarong matarong ingon nga siya matarong.
Wala na akoy kalipay nga molabaw pa niini, nga makadungog ako nga ang akong mga anak nagkinabuhi diha sa kamatuoran.