Kay samtang ania pa kita niining maong tolda, kita nag-agulo sa kabug-at, dili tungod kay buot kita nga maghukas, kondili nga masul-oban pa, aron ang may kamatayon lamyon sa kinabuhi.
iyang lamyon ang kamatayon hangtod sa kahangtoran. Ang Ginoong Dios magpahid sa mga luha gikan sa tanang mga nawong ug ang kaulaw sa iyang katawhan kuhaon niya gikan sa tibuok nga yuta, kay ang Ginoo nagsulti niini.
Ang akong pinuy-anan gibalhin ug gikuha gikan kanako sama sa usa ka tolda sa tigbantay sa karnero; gilukot nako ang akong kinabuhi sama sa usa ka maghahabol; iya akong giputol gikan sa hablanan; gikan sa adlaw hangtod sa gabii, ikaw maoy magtapos kanako.
Ug dili lamang ang kabuhatan kondili kita usab gayod nga nakabaton sa unang mga bunga sa Espiritu, nag-agulo sa sulod nato samtang nagpaabot nga sagopon ingon nga mga anak, ang paglukat sa atong mga lawas.