Busa sukad karon dili na namo ilhon ang tawo sumala sa unod bisan pa kon kaniadto giila namo si Cristo sumala sa unod, karon wala na kami mag-ila kaniya sa ingon.
Ang nahigugma sa iyang amahan o inahan labaw kanako, dili takos kanako, ug ang nahigugma sa iyang anak nga lalaki o anak nga babaye labaw kanako, dili takos kanako,
Siya nag-ingon mahitungod sa iyang amahan ug sa iyang inahan, ‘Wala ako magtahod kanila’; Wala siya moila sa iyang mga igsoon ug wala magpakabana sa iyang mga anak. Kay sila nagbantay sa imong pulong ug nagtuman sa imong kasabotan.
Apan ang kaalam nga gikan sa kahitas-an una sa tanan putli, unya makidaiton, malumo, mamati ug katarongan, puno sa kaluoy ug sa mga maayong bunga, walay pinalabi ug dili tigpakaaron-ingnon.
Nganong gitamay ninyo ang mga inihaw ug mga halad alang kanako nga akong gisugo, ug nagpasidungog sa imong mga anak nga lalaki labaw kay kanako pinaagi sa pagpatambok sa inyong kaugalingon sa mga piniling bahin sa matag halad sa akong katawhan nga Israel?’