Ang kamot sa Dios miabot usab sa Juda aron sa paghatag kanila ug usa ka kasingkasing sa pagbuhat sa sugo sa hari ug sa mga pangulo pinaagi sa pulong sa Ginoo.
Ako mao ang punoan sa paras, kamo mao ang mga sanga. Ang magpabilin kanako ug ako diha kaniya, siya mamunga ug daghan, kay kon kamo bulag kanako wala gayod kamoy mahimo.
Kay dili ako mangahas sa paghisgot ug bisan unsa gawas sa gibuhat ni Cristo pinaagi kanako aron magmasinugtanon ang mga Gentil, pinaagi sa pulong ug buhat.
Apan pinaagi sa grasya sa Dios ako mao ako karon, ug ang grasya niya alang kanako wala mapakyas. Apan, ako nakabuhat ug labaw pa kay kang bisan kinsa kanila, hinuon dili ako kondili ang grasya sa Dios nga ania uban kanako.
Sumala sa grasya sa Dios nga gihatag kanako, ingon sa usa ka batid nga magtutukod, ako nagpahimutang sa patukoranan, apan laing tawo ang nagtukod ibabaw niini. Apan patan-awa ang matag usa kon unsaon niya sa pagtukod ibabaw niini.
apan siya miingon kanako, “Ang akong grasya igo alang kanimo kay ang akong gahom gihingpit diha sa kaluyahon.” Sa ingon niana, labaw nakong gikalipay ang pagpasigarbo tungod sa akong mga kaluyahon aron ang gahom ni Cristo molandong nganhi kanako.
ngadto sa usa ang kahumot gikan sa kamatayon ngadto sa kamatayon, ug ngadto sa usa ang kahumot gikan sa kinabuhi ngadto sa kinabuhi. Kinsa man ang takos niining mga butanga?
Ug aduna kami niining maong bahandi nga sinulod diha sa mga sudlanan nga yuta, aron sa pagpadayag nga ang labawng gahom iya sa Dios ug dili gikan kanamo.
ug ang mga butang nga imong nadungog gikan kanako sa atubangan sa daghang mga saksi, itugyan ngadto sa kasaligan nga mga tawo nga may katakos sa pagpanudlo usab sa uban.
Ang tanang maayong paghatag ug ang tanang hingpit nga gasa gikan sa kahitas-an, gikan sa Amahan sa mga kahayag, kinsa walay pagkausab o anino sa pagkabalhin.