“Akong agalon nga hari, kining mga tawhana nakabuhat ug daotan sa tanan nilang gihimo kang Jeremias nga propeta, pinaagi sa pagtambog kaniya ngadto sa atabay ug siya mamatay didto sa kagutom kay wala may pan nga nahibilin sa siyudad.”
Ug sa nakatudlo na sila ug mga kadagkoan alang kanila diha sa matag iglesia, pinaagi sa pag-ampo ug mga pagpuasa, ilang gitugyan sila ngadto sa Ginoo nga ilang gituohan.
Busa pagbantay kamo ug hinumdomi ninyo nga sulod sa tulo ka tuig, sa adlaw ug gabii, wala ako mohunong sa pagpahimangno sa matag usa kaninyo uban sa luha.
Ayaw hikawi ang usa ug usa gawas kon magsabot kamo alang sa usa ka panahon, aron sa paggahin ug panahon sa pag-ampo, ug pagduol na usab kamo aron dili kamo matintal ni Satanas tungod sa kakulang ninyo ug pagpugong sa kaugalingon.
Mga alagad ba sila ni Cristo? Labaw pa ako (nagsulti ako ingon nga buangbuang), labaw pa ka dako ang akong mga pagbudlay, labaw ka daghan ang akong pagkabilanggo, dili maihap ang mga pagbunal ug sa makadaghan nag-ungaw sa kamatayon.
Nasayod ako unsa ang kakabos ug unsa ang kabuhong, sa bisan unsa ug sa tanang pagkabutang, nasinati nako ang pagkabusog ug ang pagkagutom, ang kabuhong ug ang kawalad-on.
Kay kamo, mga igsoon, mahinumdom sa among paghago ug pagbudlay samtang kami nagwali kaninyo sa Maayong Balita sa Dios, kami usab naghago sa gabii ug sa adlaw aron kami dili makahatag ug kabug-at kang bisan kinsa kaninyo.
Kami wala magkaon sa pagkaon ni bisan kinsa nga walay bayad, hinuon, naghago ug nagbudlay sa gabii ug sa adlaw aron kami dili mahimong palas-anon ni bisan kinsa kaninyo.
Gibato sila, gipikas sila pinaagi sa gabas, gipamatay sila pinaagi sa espada, naglatagaw sila nga nagsul-ob ug mga panit sa mga karnero ug mga kanding, nag-antos sa kawalad-on, mga sinakit, mga dinagmalan—