Apan kami, sa among kaugalingon, ingon sa nakadawat sa hukom sa kamatayon apan kadto diay naingon aron dili kami mosalig sa among kaugalingon kondili sa Dios nga nagbanhaw sa mga patay.
Ngadto kaniya ang tanang mapahitas-on sa yuta mangyukbo; sa atubangan niya mangyukbo ang tanan nga nanaog ngadto sa abog, ug siya nga dili makahimo sa pagpabiling buhi sa iyang kaugalingon.
Bisan kon ako moingon sa tawong matarong nga siya sa mabuhi gayod, kon siya magsalig sa iyang kaugalingon nga pagkamatarong unya magbuhat ug daotan, walay usa sa iyang matarong nga mga buhat nga hinumdoman, hinuon diha sa iyang kalapasan nga iyang nahimo, siya mamatay tungod niini.
Kay dili kami buot nga kamo dili masayod, mga igsoon, sa kasakit nga among nasinati didto sa Asia nga sa hilabihan gayod, dili maantos, nabug-atan kami nga sa ingon, nawad-an na sa paglaom nga mabuhi pa kami.
Ug aduna kami niining maong bahandi nga sinulod diha sa mga sudlanan nga yuta, aron sa pagpadayag nga ang labawng gahom iya sa Dios ug dili gikan kanamo.
Iyang giisip nga ang Dios makahimo pagbanhaw sa mga tawo gikan sa mga patay, nga tungod niana, sa sinambingay nga pagkasulti, iyang nadawat pagbalik si Isaac.