Ug ang Ginoo miingon kaniya, “Lakaw, latas sa siyudad, latas sa Jerusalem, ug ibutang ang usa ka timaan diha sa mga agtang sa mga tawo nga nagpanghupaw ug nag-agulo tungod sa tanang mga dulumtanan nga gibuhat diha niini.”
Ayaw kamo paghago alang sa pagkaon nga mahanaw ra kondili alang sa pagkaon nga molungtad ngadto sa kinabuhing dayon nga ihatag kaninyo sa Anak sa Tawo kay diha kaniya ang Dios nga Amahan nagpatik sa iyang timaan.”
Gidawat niya ang pagtuli ingon nga usa ka ilhanan o silyo sa pagkamatarong nga iyang naangkon pinaagi sa pagtuo, bisan sa wala pa siya matuli. Kini aron mahimo siya nga amahan sa tanang magtutuo bisan ug dili tinuli ug aron maisip ngadto kanila ang pagkamatarong.
Ug dili lamang ang kabuhatan kondili kita usab gayod nga nakabaton sa unang mga bunga sa Espiritu, nag-agulo sa sulod nato samtang nagpaabot nga sagopon ingon nga mga anak, ang paglukat sa atong mga lawas.
Apan kamo wala na diha sa unod kondili anaa sa Espiritu, kon tinuod man nga ang Espiritu sa Dios nagpuyo diha kaninyo. Ang wala magbaton sa Espiritu ni Cristo dili iyaha.
Apan ang lig-on nga patukoranan sa Dios nagpabilin sa pagbarog, nagdala niining timaan, “Ang Ginoo nakaila sa mga iya,” ug “Ang matag usa nga nagsangpit sa ngalan sa Ginoo kinahanglang mobiya sa pagkadaotan.”
Ang adunay igdulungog kinahanglang magpatalinghog sa gisulti sa Espiritu ngadto sa mga iglesia. Siya nga magmadaogon hatagan nako ug mana nga tinagoan, ug hatagan nako siya ug usa ka bato nga puti nga gisulatan ug usa ka bag-ong ngalan nga dili masabot ni bisan kinsa gawas niadtong nagdawat niini.’
nga nag-ingon, “Ayaw ninyo pasipad-i ang yuta o dagat o ang kakahoyan, hangtod nga ang mga ulipon sa atong Dios mapatikan na namo diha sa ilang mga agtang.”
Ug sila gimandoan nga dili nila dagmalan ang tanom sa yuta, o ang bisan unsang lunhaw nga nagtubo, o ang bisan unsang kahoy, kondili ang mga tawo lamang nga walay silyo sa Dios diha sa ilang mga agtang.