Kon mao kana, ang among Dios nga among gialagaran makahimo sa pagluwas kanamo gikan sa hudno nga nagdilaab sa kalayo ug siya magluwas kanamo gikan sa imong kamot, O hari.
Unya ang hari misugo ug gidala si Daniel ug gitambog ngadto sa langob sa mga liyon. Ang hari miingon kang Daniel, “Magluwas unta kanimo ang imong Dios nga imong gialagaran sa kanunay!”
Apan kami, sa among kaugalingon, ingon sa nakadawat sa hukom sa kamatayon apan kadto diay naingon aron dili kami mosalig sa among kaugalingon kondili sa Dios nga nagbanhaw sa mga patay.
Kay tungod niini kita naghago ug nanglimbasog, kay ato mang gipahimutang ang atong paglaom diha sa buhing Dios, nga mao ang Manluluwas sa tanang tawo, ilabina gayod sa mga nagtuo.
Apan ang Ginoo mibarog tupad kanako ug gilig-on ako aron pinaagi kanako ang pagsangyaw hingpit nga matuman ug ang tanang mga Gentil makadungog niini. Ug ako giluwas gikan sa baba sa liyon.
ang Ginoo nahibalo gayod unsaon sa pagluwas sa mga tawong diosnon gikan sa mga pagsulay ug sa pagbutang sa mga dili matarong ilalom sa silot hangtod sa adlaw sa paghukom,
Ug si David miingon, “Ang Ginoo nga nagluwas kanako gikan sa tiil sa liyon ug gikan sa tiil sa oso, siya magluwas kanako gikan sa kamot niining Filistihanon.” Ug si Saul miingon kang David, “Lakaw, ug ang Ginoo mag-uban kanimo!”
Unya si Samuel mikuha ug bato ug gipahimutang kini taliwala sa Mispa ug sa Jesana ug ginganlan kini ug Ebeneser kay siya miingon, “Hangtod dinhi ang Ginoo nagtabang kanato.”