Kon ang akong amahan nagpapas-an kaninyo ug bug-at nga yugo akong dugangan ang inyong yugo. Ang akong amahan nagkastigo kaninyo pinaagi sa mga latigo apan ako magkastigo kaninyo pinaagi sa mga tanga.’ ”
Sa diha nga bayawon ninyo ang inyong mga kamot, tagoon nako ang akong mga mata gikan kaninyo; bisan ug maghimo pa kamo ug daghang mga pag-ampo, dili ako mamati; ang inyong mga kamot puno sa dugo.
Sila molatas sa yuta nga hilabihan ka masulub-on ug gutom, ug kon sila gutom, sila mangasuko ug manunglo sa ilang hari ug sa ilang Dios, ug ihangad nila ang ilang mga nawong sa itaas.
Busa magbuhat ako diha sa kasuko. Ang akong mata dili maglaktaw o ako maluoy, ug bisag magtuaw sila sa akong mga igdulungog uban ang usa ka dakong tingog, dili ako mamati kanila.”
Unya sila magtuaw sa Ginoo, apan siya dili motubag kanila; magtago siya sa iyang nawong gikan kanila nianang panahona, tungod kay gihimo nila nga daotan ang ilang mga buhat.
Sa diha nga ang tagbalay nakatindog na ug nakatak-op na sa pultahan, kamo magsugod sa pagtindog sa gawas ug sa pagtuktok sa pultahan nga mag-ingon, ‘Ginoo, ablihi kami.’ Motubag siya kaninyo, “Wala ako mahibalo kon taga diin kamo.”