Unya ang mga tawo sa Bet-semes miingon, “Kinsa ba ang makahimo sa pagtindog sa atubangan sa Ginoo, kining balaan nga Dios? Ug kang kinsa man siya moadto aron kita makalikay kaniya?”
Ug ang kasuko sa Ginoo misilaob batok kang Uzza ug ang Dios naglaglag kaniya didto tungod kay iyang gibutang ang iyang kamot sa sudlanan sa kasabotan ug didto namatay siya tupad sa sudlanan sa kasabotan sa Dios.
Kay ako mao ang Ginoo nga inyong Dios. Balaana ninyo ang inyong kaugalingon ug pagbalaan kamo kay ako balaan man. Ayaw ninyo hugawi ang inyong kaugalingon sa bisan unsa nga mananap nga nagkamang sa ibabaw sa yuta.
Apan kinsa ang makalahutay sa adlaw sa iyang pag-anhi ug kinsa ang makabarog kon siya mopakita na? “Kay siya sama sa kalayo sa tigtunaw ug sama sa isog nga sabon.
Apan sa pagkakita niini ni Simon Pedro, mihapa siya sa atubangan ni Jesus ug miingon kaniya, “Pahawa gikan kanako, kay ako usa ka tawong makasasala, O Ginoo.”
Unya ang tanang mga tawo sa kasikbit nga kayutaan sa mga Gerasenhon mihangyo kang Jesus sa pagpahawa gikan kanila kay sila giabot man ug dakong kahadlok. Busa sakay sa sakayan siya mibalik.
Sa diha nga ang mga tawo sa Asdod nakakita sa butang nga nahitabo, sila miingon, “Ang sudlanan sa kasabotan sa Dios sa Israel kinahanglang dili magpabilin uban kanato kay ang iyang kamot bug-at ibabaw kanato ug kang Dagon nga atong dios.”