Busa si Eli miingon kang Samuel, “Lakaw, higda ug kon siya magtawag kanimo, ikaw moingon ‘Sulti, Ginoo, kay ang imong sulugoon mamati.’ ” Busa si Samuel milakaw ug mihigda sa iyang dapit.
Unya akong nadungog ang tingog sa Ginoo nga nag-ingon, “Kinsa man ang akong ipadala, ug kinsay moadto alang kanamo?” Unya miingon ako, “Ania ako, paadtoa ako.”
Ug siya miingon, “O tawo nga gihigugma pag-ayo, ayaw kahadlok; ang kalinaw maanaa kanimo, paglig-on, pagmaisogon.” Ug sa diha nga siya nakasulti kanako, nalig-on ako ug miingon, “Pasultiha ang akong agalon, kay ikaw naglig-on kanako.”
Ug siya miingon, “Dili, apan ingon nga tigmando sa kasundalohan sa Ginoo, mianhi ako karon.” Ug si Josue mihapa sa yuta ug misimba ug miingon kaniya, “Unsa ba ang isugo sa akong agalon ngadto sa iyang ulipon?”
Unya ang Ginoo mitungha ug mitindog nga nagtawag sama sa unang mga higayon, “Samuel! Samuel!” Ug si Samuel miingon, “Sulti, kay ang imong sulugoon mamati.”
Ang Ginoo mitawag pag-usab kang Samuel sa ikatulong higayon. Ug siya mibangon ug miadto kang Eli ug miingon, “Ania ako kay ikaw nagtawag kanako.” Ug si Eli nakasabot nga ang bata gitawag sa Ginoo.