Kuhaon ba nako ang akong pan ug ang akong tubig ug ang akong inihaw nga akong gipatay alang sa akong mga manunupi, ug ihatag ba nako kini sa mga tawo nga wala ako mahibalo kon diin sila gikan?”
Pagbantay kamo kay tingali unya ug moingon kamo diha sa inyong kasingkasing, ‘Ang akong gahom ug ang kusog sa akong kamot maoy naghatag kanako niini nga bahandi.’
Ug siya miadto sa mga tawo sa Sucot ug miingon, “Tan-awa, si Zeba ug si Zalmuna nga tungod kanila kamo nagyubit kanako sa pag-ingon, ‘Si Zeba ug si Zalmuna, anaa na ba sa imong kamot aron kami mohatag ug pan sa inyong mga tawo nga nangaluya?’ ”
Ug gikan didto mitungas siya sa Penuel ug misulti kanila sa samang paagi ug ang mga tawo sa Penuel mitubag kaniya sama sa pagtubag sa mga tawo sa Sucot.
Ang ngalan sa tawo mao si Nabal ug ang ngalan sa iyang asawa mao si Abigail. Ang babaye maayo ug pagpanabot ug maanyag, apan ang tawo bangis ug daotan ang iyang mga binuhatan ug siya kaliwat ni Caleb.
Ako nakadungog nga ikaw adunay mga manunupi ug ang imong mga tigbantay sa karnero ania uban kanamo karon. Wala namo sila pasipad-i o may bisan unsa nga nakulang kanila, sa tanang panahon nga didto sila sa Carmel.