Unya si Jacob nasuko ug gisultihan si Laban. Si Jacob miingon kang Laban, “Unsa ba ang akong kalapasan? Unsa ba ang akong sala nga sa hilabihan nga kainit mianhi ikaw sa pag-apas kanako?
Daotan kini diha sa tanan nga nabuhat ilalom sa adlaw, nga usa ka sangpotanan moabot sa tanan; ang mga kasingkasing usab sa mga anak sa mga tawo puno sa kadaotan, ug ang kabuang anaa sa ilang kasingkasing samtang buhi pa sila, ug human niini mangadto sila sa mga patay.
Ug siya miingon kanila sa ikatulong higayon, “Kay ngano man, unsa bay iyang nabuhat nga daotan? Wala akoy nakitang sala kaniya nga angay sa kamatayon, busa ipakastigo nako siya ug buhian.”
Si Jonatan misulti ug maayo mahitungod kang David ngadto kang Saul nga iyang amahan ug miingon kaniya, “Ayaw itugot nga magpakasala ang hari batok sa iyang alagad nga si David, tungod kay siya wala makasala batok kanimo ug tungod kay ang iyang mga buhat maayo kaayo nganha kanimo.
Kay gibutang niya ang iyang kinabuhi diha sa iyang kamot ug gipatay ang Filistihanon, ug ang Ginoo naghimo ug usa ka dakong kadaogan sa tibuok Israel. Ikaw nakakita niana ug nalipay. Ngano nga magpakasala man ikaw batok sa dugo sa walay sala pinaagi sa pagpatay kang David sa walay hinungdan?”
Unya si David mikagiw gikan sa Naiot sa Rama, ug miadto ug miingon sa atubangan ni Jonatan, “Unsay akong nabuhat? Unsay akong kasal-anan? Ug unsay akong sala sa atubangan sa imong amahan nga siya nagtinguha man sa akong kinabuhi?”
Unya si Ahimelek mitubag sa hari, “Ug si kinsa sa tanan nimong mga sulugoon ang matinumanon sama kang David nga umagad sa hari, ug pangulo sa imong mga bantay ug tinahod sa imong balay?